Γκουστάβ Κουρμπέ
Η αλεπού στο χιόνι ήταν ένας από τους τέσσερις πίνακες με θέμα το κυνήγι και το άγριο παιχνίδι που οποίοι καταξιώθηκαν στο Σαλόν του 1861. Εδώ ο Κουρμπέ απεικονίζει την αλεπού που καταβροχθήζει το τρωκτικό που μόλις έπιασε, το σώμα της συγκεντρωμένο στη τροφή και ταυτόχρονα σε τόση ένταση, με τους γοφούς ψηλά, ώστε να τρέξει μακριά αν απειληθεί. Η ζωγραφική της γούνας της είναι αριστουργηματική· χωρίς κυριολεξία και κρατώντας τις ιδιότητες του χρώματος, αποδίδει μια ουσιαστικά απτική αίσθηση του βάθους και της υφής του δέρματος του ζώου.
Η αλεπού στο χιόνι μεταδίδει μια αίσθηση της βαθιάς ταυτοποίησης του Κουρμπέ με τα ζώα που ζωγράφιζε και κυνηγούσε. Εδώ η αλεπού, πεήφανη και δυνατή, είναι ο θύτης και όχι το θύμα. Σ'έναν τέτοιο πίνακα μπορούμε να δούμε την σαφή και μη συναισθηματική κατανόηση του φυσικού κόσμου από τον καλλιτέχνη: τον σεβασμό του προς τα άγρια ζώα, τον βιότοπό τους και τα μέσα επιβίωσής τους. Μια τέτοια άποψη γινόταν σπάνια σε έναν κόσμο που προχωρούσε απότομα προς την τεχνολογική επανάσταση, με όλες τις κακόβουλες συνέπειές της για την άγρια φύση· η εικόνα μας μιλά ξανά στην δική μας ζωή ανάμεσα σ'αυτές τις συνέπειες. Το σκηνικό της αλεπούς σε ένα χιονισμένο τοπίο είναι μια από τις πρώτες περιπτώσεις αυτού που επρόκειτο να γίνει κάτι σαν ειδικότητα του Κουρμπέ· τοπία ζωγραφισμένα με την ουδέτερη παλέτα που επέβαλε το χιόνι δεν ήταν συνηθισμένα εκείνη την εποχή και οι συλλέκτες συχνά ζητούσαν ειδικά μια σκηνή χιονιού από το χέρι του.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ως βάση την Πολωνία. Μπορεί να σκέφτεσαι πως είναι μια κρύα χώρα με πολικές αρκούδες στους δρόμους, αλλά αυτός ο χειμώνας ήταν αρκετά θερμός και χωρίς καθόλου χιόνι. Ξέχασα εντελώς πως είναι Δεκέμβρης! :)
Οι περισσότεροι από εμάς εδρεύουμε στην Πολωνία. Μπορεί να νομίζετε ότι είναι μια κρύα χώρα με πολικές αρκούδες στους δρόμους, αλλά αυτός ο χειμώνας ήταν αρκετά ζεστός και χωρίς χιόνι. Ξέχασα τελείως ότι είναι Δεκέμβριος! :)