Ο Τζίτζικας

Ο Ζυλ Λεφέβρ είναι γνωστός για τις εικόνες ωραίων γυναικών και για το ταλέντο του στη διδασκαλία. Ήταν καθηγητής στην Ιουλιανή Ακαδημία του Παρισιού. Ανάμεσα στους διάσημους μαθητές του ήταν οι Φερνάντ Κνοπφ, Κένυον Κόξ, Φελίξ Βαλλοτόν, Γουίλιαμ Χαρτ, Γουόλτερ Λόφτχαους Ντην κι ο Έντμουντ Ταρμπέλ, που εξελίχθηκε σε Αμερικανό ιμπρεσιονιστή ζωγράφο. 

Ας επιστρέψουμε, όμως, στις μορφές ωραίων γυναικών.  Ο Τζίτζικας (La Cigale) εκτέθηκε πρώτη φορά στο Παρισινό Σαλόν του 1872. Είναι ένα από τα κλασικά γυναικεία γυμνά του Ζυλ Λεφέβρ, το οποίο παρουσιάστηκε ως αλληγορική εικονογράφηση του διάσημου παραμυθιού του Ζαν ντε λα Φονταίν, Ο τζίτζικας και το μυρμήγκι. Στο παραμύθι του Λα Φονταίν ο τζίτζικας περνάει το καλοκαίρι του τραγουδώντας και παίζοντας, ενώ κοροϊδεύει το εργατικό μυρμήγκι, που αποθηκεύει προμήθειες και προετοιμάζει το σπίτι του για το χειμώνα. Όταν φυσάει ο κρύος, χειμωνιάτικος αέρας, το μυρμήγκι είναι καλά προετοιμασμένο, ενώ ο τζίτζικας που δεν είχε προνοήσει, ικετεύει το μυρμήγκι να τον βοηθήσει. Το μυρμήγκι αρνείται τονίζοντας στον τζίτζικα ότι αφού τραγουδούσε όλο το καλοκαίρι, τώρα θα πρέπει να χορεύει όλον το χειμώνα. Ο πίνακας συνοδευόταν στο Σαλόν από μία φράση του παραμυθιού του Λα Φονταίν - Quand la bise fut venue (Όταν φυσά ο κρύος βοριάς).

Δεδομένου ότι εκτέθηκε στο πρώτο Σαλόν που ακολούθησε τον γαλλο-πρωσικό πόλεμο του 1870-1871 και την άνοδο της Παρισινής Κομμούνας το 1871, είναι πολύ πιθανό ο πίνακας του Λεφεβρ να περιλαμβάνει επίσης μια κριτική στο κοντόφθαλμο πολιτικό όραμα της διακυβέρνησης του Αυτοκράτορα Ναπολέοντος του ΙΙΙ.