Για ποιο λόγο;  by Frederick Horsman Varley - 1917-1919 - 147,4 x 180,6 εκ. Για ποιο λόγο;  by Frederick Horsman Varley - 1917-1919 - 147,4 x 180,6 εκ.

Για ποιο λόγο;

λάδι σε καμβά • 147,4 x 180,6 εκ.
  • Frederick Horsman Varley - January 2, 1881 - September 8, 1969 Frederick Horsman Varley 1917-1919

Σήμερα είναι η επέτειος λήξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στη διάρκεια του οποίου στρατολογήθηκαν περισσότερα από 70 εκατομύρια μέλη στρατιωτικού προσωπικού, μεταξύ των οποίων και 60 εκατομμύρια Ευρωπαίοι. Πάνω από εννιά εκατομμύρια μάχιμοι και επτά εκατομμύρια πολίτες πέθαναν εξαιτίας του (συμπεριλαμβανομένων και των θυμάτων γενοκτονιών), αριθμός απωλειών που παροξύνθηκε από την τεχνολογική και βιομηχανική επιτήδευση των αντιμαχόμενων, καθώς επίσης και από το στρατηγικό αδιέξοδο που προκλήθηκε με τις εξοντωτικές πολεμικές ενέργειες στα χαρακώματα. Ήταν μία από τις πιο θανατηφόρες αντιπαραθέσεις στην ιστορία, και άνοιξε δρόμο για μείζονες πολιτικές αλλαγές, μεταξύ των οποίων και επαναστάσεις σε πολλά από τα εμπλεκόμενα έθνη. 

Σήμερα θα θέλαμε να παρουσιάσουμε έναν πίνακα του Καναδού καλλιτέχνη (ναι, υπόσχομαι ότι θα έχουμε Καναδούς καλλιτεχνες πιο συχνά! :) Φρέντερικ Χόρσμαν Βάρλεϊ. Η ιστορία γράφτηκε από τον νέο μας συντάκτη, τον Νόρμαν. 

Ο Φρέντερικ Χόρσμαν Βαρλεϊ γεννήθηκε στο Σέφιλντ της Αγγλίας το 1881. Σπούδασε στο Σέφιλντ και την Αμβέρσα και μετανάστευσε στον Καναδά το 1912. Το 1918 προσλήφθηκε ως επίσημος ζωγράφος του πολέμου από την κυβέρνηση του Καναδά. Πολύ γρήγορα απογoητεύτηκε από τις φρικτωδίες του Α΄ Παγκοσμίου. Το 1920 έγινε ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των Επτά, τα μέλη της οποίας ζωγράφιζαν άγρια τοπία του Καναδά. 

Το Για Ποιό Λόγο;  βρίσκεται στο Πολεμικό Μουσείο του Καναδά, στην Οττάβα. Κάτω από έναν μολύβδινο ουρανό, ο οποίος στα αριστερά μόλις και μετα βίας κρατιέται, βρίσκεται ένα άρτι αφιχθέν κάρο φορτωμένο με σώματα μόλις σκοτωμένων στρατιωτών, τα οποία πρόκειται να ταφούν στο μικρό αυτό νεκροταφείο. Σε πρώτο πλάνο, η ίδια η Γη έχει ακρωτηριαστεί από τους βομβαρδισμούς και είναι μολυσμένη με τα συντρίμμια του πολέμου. Ένας από τους νεκροθάφτες γέρνει πάνω στο φτυάρι του, κατάκοπος από την ατελείωτη εργασία. Μία γκριζωπή αχτίδα φωτός φωτίζει αυτούς που σκάβουν, προμηνύοντας πιθανώς ελπίδα για το μέλλον

-Norman Clark