Κλοντ Μονέ
Είναι Κυριακή, οπότε ήρθε η ώρα για ένα άλλο αριστούργημα από τη συλλογή του Μουσείου Στέντελ. Σου συνιστούμε να ελέγξεις περισσότερα από τα έργα τους στο Αρχείο. Καλή απόλαυση! :)
Ο πίνακας είναι αυτοβιογραφικός. Ένας καλλιτέχνης μαστίζεται συνεχώς από οικονομικές δυσκολίες, ο Κλωντ Μονέ είχε την τύχη να λάβει ένα μικρό μισθό από έναν από τους προστάτες του το καλοκαίρι του 1868. Για πρώτη φορά, κατάφερε να προσφέρει στην οικογένειά του ένα κατάλληλο σπίτι. Ήταν η οικογένειά του που πόζαρε γι'αυτόν εδώ, αν και ο Μονέ απέκλεισε τον εαυτό του από την απεικόνιση. Τον περιμένουν ήδη στο τραπέζι, αλλά προς το παρόν απολαμβάνει το ρόλο του χαρούμενου θεατή. Η σκηνή είναι ανέμελη και άνετη. Μπορούμε σχεδόν να εντοπίσουμε μια λαχτάρα για πρότυπα μεσαίας τάξης - υπάρχει ακόμη και μια υπηρέτρια. Ως καλλιτέχνης, ωστόσο, ο Μονέ δεν συμμορφώθηκε με τη σύμβαση. Συνήθως, ένα ιδιωτικό σκηνικό όπως αυτό θα είχε αναπαρασταθεί σε μια μικρή ρωπογραφία. Ο Μονέ το έβαλε προκλητικά σε μεγάλη κλίμακα που προορίζεται για ιστορικά γεγονότα. Η σύνθεση έρχεται επίσης σε αντίθεση με κάθε παράδοση. Για παράδειγμα, ο ζωγράφος τόνισε τέτοια ζητήματα μικρής σημασίας όπως το φαγητό στο τραπέζι· πράγματι, ενσωμάτωσε μια ολόκληρη νεκρή φύση. Τόνισε τη συναισθηματική εστίαση - το μικρό αγόρι του - ρίχνοντας το πιο λαμπρό φως σε αυτόν και στη μητέρα του· την ίδια στιγμή, ωστόσο, έσπρωξε το παιδί στην άκρη της σκηνής. Επιπλέον, το δεξί άκρο του καμβά κόβει σκληρά το τραπέζι και την καρέκλα. Συνεπώς, η κριτική επιτροπή του συντηρητικού Σαλονιού στο Παρίσι απέρριψε τον πίνακα. Δεν πρόκειται να τεθεί σε δημόσια θέα μέχρι το 1874, στην πρώτη έκθεση που οργανώθηκε ανεξάρτητα, από τους Ιμπρεσιονιστές.