Καρουζέλ

Αυτό το έργο ζωγραφίστηκε στο αποκορύφωμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος φαίνεται να είναι και το θέμα του. Άνδρες και γυναίκες σε άκαμπτες πόζες, με τα στόματά τους να κραυγάζουν κλαίγοντας σιωπηλά όλοι μαζί, μοιάζουν παγιδευμένοι σε ένα καρουζέλ που περιστρέφεται χωρίς τελειωμό. Ο Γκέρτλερ ήταν αντιρρησίας συνείδησης. Έζησε κοντά στο Χάμστεντ Χιθ του Λονδίνου από το χειμώνα του 1914-1915, και μπορεί να είχε εμπνευστεί από μια ετήσια γιορτή που πραγματοποιούνταν εκεί για τραυματίες πολέμου. Μια επιστολή του συγγραφέα Ντ. Χ. Λώρενς προς τη Zoe Akins την 15η Σεπτεμβρίου 1915 τη περιγράφει: "Υπάρχει μια γιορτή εκ μέρους των τραυματιών πολέμου σήμερα, και μυριάδες από τραυματίες, με τις φωτεινές μπλε στολές και τα κόκκινα μαντήλια τους, και μπάντες, και κουνιστές βάρκες, και μια ολόκληρη γιορτινή φασαρία. Είναι αξιοπερίεργο." Τόσο τα χρώματα όσο και η παρατήρηση του σχετικά με την περίεργη αντίθεση μεταξύ των τραυματισμένων στρατιωτών και της δημόσιας ψυχαγωγίας συνδέουν αυτό το σχόλιο με τον πίνακα του φίλου του Γκέρτλερ. Η βόλτα με το καρουζέλ, που συνδυάζεται παραδοσιακά με την ευχαρίστηση και την ψυχαγωγία, μετατρέπεται τρομερά σε μια μεταφορά για την αδιάκοπη στρατιωτική μηχανή. Ο Γκέρτλερ εξήγησε: "Τον τελευταίο καιρό ολόκληρη η φρίκη του πολέμου μου ξαναήρθε και πάλι."