Φρέντερικ Τσάιλντ Χάσαμ
Ο Τσάιλντ Χάσσαμ, ένας από τους σπουδαίους Αμερικανούς ιμπρεσιονιστές, μας δίνει μια φευγαλέα ματιά από την ικανοποίηση και την εξάντληση που ακολουθεί μια αριστοτεχνική πιανιστική εκτέλεση. Πρόκειται για ένα σύνθετο έργο, ανάμεσα στην ανάγλυφη πινελιά και τη σύνθεση, στο κίτρινο ρόδο και το σβηστό κερί πάνω στο πιάνο, ανάμεσα στα άνθη του ιαπωνικού μεταξωτού πανό και στον μόλις διαφαινόμενο πίνακα μέσα στον πίνακα (που μοιάζει με την αντανάκλαση βροχερού τοπίου), ακούω τον ήχο από τις τελευταίες νότες της σονάτας για πιάνο.
Η πιανίστρια είναι εξαντλημένη. Κρατάει την παρτιτούρα στα γόνατά της και μοιάζει να απολαμβάνει το ρεμβασμό της καλλιτεχνικής εκπλήρωσης. Ο Χασσάμ με επιδεξιότητα αντιπαραθέτει τη συναρπαστική αίσθηση του υφάσματος του φορέματος με το γυαλισμένο ξύλο του πιάνου και το τραχύ ξύλο των κάδρων. Αυτός ο πίνακας είναι μια γιορτή της ομορφιάς δια μέσου πολλών αισθήσεων.
Ο Χάσσαμ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βοστώνη και κατέληξε στην ελαιογραφία μέσω χαρακτικής, εικονογράφησης και υδατογραφίας. Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη και σπούδασε στο Παρίσι. Υιοθέτησε το ιμπρεσιονιστικό στυλ και ήταν βασικός υποστηρικτής της διάδοσης του ιμπρεσιονισμού στον αμερικάνικο κόσμο της Τέχνης. Όταν ήταν στο Παρίσι έμενε σε ένα στούντιο, όπου πριν έμενε ο Ρενουάρ! Απορρόφησε έννοιες και θεωρίες, αλλά επέστρεψε στην Αμερική με τις δικές του ιδέες για το θέμα και τη σύνθεση.
Λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο ο καλλιτέχνης υπέγραψε και έγραψε τη χρονολογία (1893) στον πίνακα μέσα σε έναν πίνακα και τους επιτρέπει να συνυπάρξουν, για να αποδόσει τη ίδια τη Σονάτα. Τις ευχαριστίες μου στον Έρικ, έναν Υπάλληλο στο Κέντρο Επισκεπτών στο Μουσείο Τέχνης Nelson-Atkins, με τον οποίο είχα μια υπέροχη συζήτηση για αυτόν τον πίνακα, τον αγαπημένο του στη συλλογή.
- Brad Allen