Χάλκινο αγαλματίδιο ταύρου

Χάλκινες φιγούρες ταύρων συχνότερα παρουσιάζονταν ως αναθήματα σε ιερά αφιερωμένα στον Δία και κάποιες φορές στον Ποσειδώνα, καθώς και οι δύο θεοί είχαν συσχετιστεί με το ζώο αυτό. Η γνώση μας περί αρχαιοελληνικών θρησκευτικών πρακτικών επιβεβαιώνει την σημαντική θέση την οποία κατείχαν τα ζώα στην τελετουργική θυσία, με τους ταύρους να είναι το πιο σημαντικό μεταξύ αυτών. Οι χάλκινες φιγούρες ταύρων πιθανώς προσφέρονταν αντί πραγματικών ζώων, αλλά τα ζώα θα ήταν γενικώς κατάλληλα ως θεϊκή προσφορά, είτε ζωντανά είτε χάλκινα. Σε πολλά αρχαιοελληνικά ιερά έχουν βρεθεί φιγούρες ταύρων διαφορετικών μεγεθών, οι οποίες θεωρήθηκαν αντικαταστάσεις πραγματικών προσφορών θυσιών. Στις περιγραφές του των Δεφλών και της Ολυμπίας, ο Παυσανίας κάνει λόγο για αγάλματα όρθιων ταύρων, μεγάλης κλίμακας, τα οποία υψώνονταν σε αυτούς τους σημαντικούς ιερούς τόπους, και αμέτρητες γραπτές αναφορές τονίζουν την φήμη των χάλκινων αγαλμάτων ταύρων του Μύρωνα στην Ακρόπολη των Αθηνών.