Καλοκαίρι στους λόφους Σίννεκοκ

Ω, μου λείπει τόσο πολύ το καλοκαίρι!

Ο Γουίλιαμ Μέρριτ Τσέις πέρασε τα χρόνια που τον διαμόρφωσαν σαν καλλιτέχνη στο Μόναχο, όπου ερωτεύτηκε τους Ολλανδούς και τους Ισπανούς δασκάλους και αρχικά μιμήθηκε τη σκοτεινή παλέτα και το φανταχτερό πινέλο τους. Όταν επέστρεψε από τη Γερμανία το 1878, ο ζωγράφος που καταγόταν από την Ινδιάνα, εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου ξεκίνησε καριέρα ως δάσκαλος.

Το 1891, ο Τσέις άνοιξε ένα θερινό σχολείο για ζωγραφική στην ύπαιθρο στους λόφους Σίννεκοκ, κοντά στο χωριό Σαουθάμπτον στο νοτιοανατολικό Λόνγκ Άιλαντ. Με την πιθανή εξαίρεση μιας τάξης που δίδαξε ο Τζων Τότμεν (John H. Twachtman), αυτή ήταν η πρώτη διδασκαλία που έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες αφιερωμένη στην υπαίθρια ζωγραφική. Το καλοκαίρι στους λόφους Σίννεκοκ συγκαταλέγεται στα πρώτα τοπία της περιοχής που ζωγράφισε ο καλλιτέχνης. Με κάποιες παραλλαγές, αυτά τα έργα συνήθως περιλαμβάνουν γυναίκες και παιδιά με φωτεινά λευκά φορέματα, τονισμένα με πινελιές ροζ ή κόκκινου, στην παραλία ή ανάμεσα στα ανεμοδαρμένα χορτάρια των αμμόλοφων. Η καθαρή, χωρίς δέντρα θέα, τα απαλά κυλιόμενα περιγράμματα του εδάφους και τα ευαίσθητα χρώματα του τοπίου έδωσαν στον Τσέις έναν πλούτο έμπνευσης που ανανεωνόταν κάθε καλοκαίρι.

Αν σας λείπει κι εσάς το καλοκαίρι, δείτε αυτά τα έργα τέχνης που εμπνέονται από το πικνίκ!