Tivadar Csontváry Kosztka
Χάρη στον τρόπο ζωής του, τις πεποιθήσεις του και την ιδιαίτερη, ιεραποστολική του τέχνη, ο Tivadar Csontváry Kosztka (Τιβάνταρ Σοντβάρι Κόστκα) υπήρξε εμβληματική φυσιογνωμία της Ουγγρικής ζωγραφικής. Φαρμακοποιός στο επάγγελμα, διένυε ήδη την 4η δεκαετία της ζωής του όταν ξεκίνησε τις σπουδές του στις καλές τέχνες στο Μόναχο, το 1894. Μετά το τέλος των σπουδών του, ταξίδεψε πολύ, αναζητώντας το "μεγάλο θέμα" της τέχνης του. Οι κέδροι που ζωγράφισε στον Λίβανο, σαν ένα είδος προσκυνήματος, αποτελούν το κύριο στοιχείο του έργου του. Από τη μία, η συμβολική τους δύναμη εκπορεύεται από την μεγάλη τους εξομολογητική αξία, και γι' αυτό μπορεί κανείς να τους θεωρήσει και σαν καλυμμένες αυτοπροσωπογραφίες. Από την άλλη, μπορεί κανείς να τα ερμηνεύσει σαν γενικά σύμβολα. Σύμφωνα με την Ουγγρική λαϊκή ιστορική παράδοση της εποχής, οι κέδροι έπαιζαν εξέχοντα ρόλο στην προϊστορική μυθολογία της Ουγγαρίας και συνεπώς, κατά μία έννοια, ο Csontváry έδωσε μορφή σε ένα εθνικό αφήγημα. Η τεχνική του αντικατοπτρίζει και την ιδιάζουσα κοσμοθεωρία του: η ζωηρότητα του επίγειου κόσμου υπονοείται μέσα από την τεχνική ιμπάστο - την χρήση πηχτών στρώσεων μπογιάς - ενώ για τις επουράνιες σφαίρες επέλεξε να δημιουργήσει σταδιακά ομοιόμορφες επιφάνειες.
Αν και ο πίνακας αυτός συνδέεται με την Ουγγαρία, μου θύμισε την τραγωδία στην Βηρυτό, πριν από έναν μήνα, που με έχει αφήσει άφωνο. Ελπίζουμε αυτή η όμορφη πόλη να αναγεννηθεί, σαν τον φοίνικα, από τις στάχτες της.
Υ.Γ. Υπήρξαν κι άλλοι καλλιτέχνες στην ιστορία της τέχνης που απεικόνισαν προσκυνήματα, δείτε τα παρακάτω παραδείγματα: ένα μυθολογικό, του Jean-Antoine Watteau (Ζαν-Αντουάν Ουατό) και μία εικόνα της πρώιμης ιστορίας του Αμερικανικού αποικισμού.