John Frederick Kensett
Η ομάδα των έργων ζωγραφικής με τίτλο Η δουλειά του τελευταίου καλοκαιριού (The Last Summer's Work), που αφέθηκε πίσω στο καλοκαιρινό στούντιο του Κένσετ (Kensett) στο Ντάριεν του Κοννέκτικατ (Darien, Connecticut), κατά το θάνατό του το Δεκέμβριο του 1872, αποτέλεσε αντικείμενο μεγάλης έκπληξης και γοητείας μεταξύ των θαυμαστών, φίλων και εξυμνητών του καλλιτέχνη που συγκεντρώθηκαν σε φόρο τιμής αργότερα τον ίδιο μήνα στο Σέντσιουρι Κλαμπ (Century Club). Ο θαυμασμός τους ήταν ένας εν μέρει παράγοντας της απόλυτης καινοτομίας, μιας και κανένα από τα έργα δεν είχε εκθεθεί πριν, και ως σώμα ερμηνεύθηκαν ως η ύψιστη απόδειξη του Κένσετ για το όραμα και την ευαισθησία του. Για τους συγκεντρωθείς/συγκεντρωμένους, ωστόσο, καμία από αυτές τις εικόνες δεν αντιπροσωπεύει καλύτερα την απόλυτη έκφραση της διεισδυτικής και υποδηλωτικής ματιάς από αυτή, στην οποία εξάλειψε οποιαδήποτε απόδειξη πτώσης αλλά, με κάποιο τρόπο θυμίζει κάποιους καλλιτέχνες και τον Ουίλλιαμ Τέρνερ (Joseph Mallord William Turner/J. M. W. Turner), εισήγαγε έναν λαμπρό ήλιο αιωρούμενο πάνω από τον ανοιχτό ωκεανό. «Είναι αγνό φώς και νερό, ένα νυφικό της θάλασσας και του ουρανού», είπε ένας από του εξυμνητές και ρώτησε: «Είναι αλαζονεία σε έναν φτωχό αρχάριο της τέχνης σαν εμένα, να πεις πως αυτή είναι μια υπέροχη εικόνα;»
Υ.Γ.: Ο χαμηλός ήλιος δίνει πάντα εκπληκτικά εφέ φωτισμού. Υπήρχαν πολλοί ζωγράφοι που προσπαθούσαν να απαθανατίσουν αυτές τις στιγμές σε καμβά. Δες μερικές από τις προσπάθειές τους εδώ - μια επιλογή από τις καλύτερες ανατολές στην τέχνη. <3