Εντμόνια Λιούις
Είναι η στιγμή που ο Φεβρουάριος, ο Μήνας Μαύρης Ιστορίας, συναντά τον Μάρτιο, Μήνα Ιστορίας των Γυναικών. :)
Αυτό το γλυπτό φτιάχτηκε από την Εντμόνια Λιούις, την πρώτη επαγγελματία Αφροαμερικανή γλύπτρια, η οποία γεννήθηκε στο Οχάιο ή στη Νέα Υόρκη το 1843 ή το 1845. Ο πατέρας της ήταν ένας ελεύθερος Αφροαμερικανός και η μητέρα της Ινδιάνα Τσιπέγουα. Έμεινε ορφανή πριν τα πέντε της και έζησε με τη νομαδική φυλή της μητέρας της μέχρι τα δώδεκα. Η βιογραφία της είναι εκπληκτική, σου συνιστούμε να διαβάσεις και το άρθρο μας πάνω σε αυτήν. Είχε μεγάλο πάθος με τη γλυπτική και κατόρθωσε να γίνει γλύπτρια. Δυστυχώς, τα περισσότερα γλυπτά της Λιούις δεν έχουν διασωθεί.
Η Κλεοπάτρα (69 - 30 π.Χ.), η θρυλική βασίλισσα της Αιγύπτου από το 51 έως το 30 π.Χ., είναι γνωστή για τη δραματική αυτοκτονία της από το θανάσιμο δάγκωμα δηλητηριώδους φιδιού. Εδώ, η Εντμόνια Λιούις έχει αναπαραστήσει την Κλεοπάτρα τη στιγμή μετά το θάνατό της, ντυμένη με τη βασιλική ενδυμασία, και καθισμένη επιβλητικά στο θρόνο. Τα ολόιδια κεφάλια σφίγγας στις δύο πλευρές του θρόνου συμβολίζουν τα δίδυμα παιδιά της με τον Ρωμαίο στρατηγό Μάρκο Αντώνιο, ενώ τα ιερογλυφικά πάνω στο θρόνο δεν έχουν κανένα νόημα. Η Λιούις δημιουργούσε σε μία περίοδο που ο νεοκλασικισμός ήταν το δημοφιλέστερο καλλιτεχνικό κίνημα και ευνοούσε κλασικά, Βιβλικά, ή λογοτεχνικά θέματα - συνεπώς, η Κλεοπάτρα ήταν ένα σύνηθες θέμα. Σε αντίθεση με τους συγχρόνους της που απεικόνιζαν μία εξιδανικευμένη Κλεοπάτρα να αναλογίζεται την αυτοκτονία, η Λιούις παρουσίασε το θάνατο της βασίλισσας με πιο ρεαλιστικό τρόπο, αφότου το δηλητήριο της ασπίδος είχε αρχίσει να επιδρά - ένα στοιχείο που θεωρήθηκε «αποτρόπαιο» και «εντελώς αποκρουστικό» στην εποχή του. Παρ' όλα αυτά, το γλυπτό εκτέθηκε για πρώτη φορά στην Εκατονταετή Έκθεση στην Φιλαδέλφεια το 1876, όπου οι κριτικοί το εκθείασαν ως το πιο εντυπωσιακό αμερικανικό γλυπτό στην έκθεση. Λίγο μετά από την πρώτη του εμφάνιση, όμως, το «Θάνατος της Κλεοπάτρας» θεωρήθηκε χαμένο για σχεδόν έναν αιώνα - βρέθηκε σε ένα σαλούν στο Σικάγο, να σηματοδοτεί τον τάφο ενός αλόγου σε ένα συνοικιακό ιππόδρομο, και τελικά επανεμφανίστηκε σε μία μάντρα με διασωθέντα αντικείμενα στη δεκαετία του 1980.
Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για γυναίκες καλλιτέχνιδες, μη χάσεις το τετράδιό μας με πίνακές τους.