زاستارِ بی جان و سبدِ میوه

امروز می خواهیم یک نگاره ی بسیار رازآلود را، که به دستِ هنرمندی ناشناس نگاشته شده است، نشانتان دهیم. این نگاشته ی زاستارِ(طبیعت) بی جان بخشی از نِمایشگاهی است با نام "یادگارِ همداشته(مشترک)ی هنرِ مردمی در آمریکا". این نِمایشگاه در نِمایشکده ی هنرِ شهرِ سینسیناتی است. این نِمایشکده° هنرِ مردمی آمریکایی را، که میان سال های 1800 تا 1925 بازفرآورده شده است، به نِمایش گذارد.

پس هنرِ مردمی° به پَرسونِگی(دقیقآ) چیست؟ یک هِدارِش(تعریف) گوید، که آن هنری است، که به دستِ هنرمندانِ خودآموخته یا کَمینه-آموخته نگاشته شده است. خُب، در سنجش با هنرِ زیبا، که زیبایی-گراست، هنرِ مردمی امّا بیشتر کاربُردگِرا و آزینی است. این هنر° سبکی بی-آلایش دارد، که در آن رَزَن(قانون)هایی سنتّی، همچون بَرپارِش(proportion) و پَرگاسمندی(perspective) به کار نروند.

با این که این گونه از هنر° تواند نشانه ای از جنبش به سوی شارینِش(تمدّن) باشد، امّا با آمدنِ نوگرایی، صنعت-گرایی و یا اثرگزاریِ بُرونی، به تُندی° ناپدید می شود. زاستارِ هنرِ مردمی° ویژه ی فرهنگِ خودش است. با این که، برخی الگوها برای این گونه ی هنری نشان داده شده اند، امّا واوِشتَنِ(تعریف) آن دشوار است. بُنارِ(دلیل) این دشواری آن است، که هنرِ مردمی° گوناگون است و چیرگیِ جغرافیاییِ پرشماری دارد.