کوپیدِ خفته

امیدواریم که عصرِ دیروز را با یک مهمانیِ عالی گذرانده باشید! اگر چنین باشد، پس احتمالاً برای کوپیدِ خفتۀ کاراواجو که امروز به نمایش درآمده دلتان تنگ می‌شود؛ چراکه لابد شما هم مثلِ او خواب‌آلود هستید و این کاملاً قابلِ درک است.

موضوعِ کوپیدِ خفته همراه با کمانِ شکسته و تیرهایی که کنار گذاشته شده معمولاً نشان‌دهندۀ ترکِ لذّاتِ دنیوی‌ست. این تابلو توسّطِ دبیرِ فلورانسیِ ایتالیا، یعنی فرا فرانچسکو دل آنتلّا سفارش داده شد برای استاد بزرگِ شوالیّه‌های مالت یعنی آلوف دو ویناکورت به عنوانِ یادآوریِ نذرِ عفافش.

ما بر اساسِ نوشته‌ای قدیمی که در پشتِ تابلو قرار دارد درمی‌یابیم که این اثر در سالِ 1608 و در مالت خلق شده است و از همین رو رنگ‌مایه‌های گرم و درخشانِ این تابلو با دیگر آثارِ این دوره از کارِ حرفه‌ایِ کاراواجو مقایسه می‌شود.

اگر بخواهیم از منظرِ عالمِ نمادها دقیق‌تر به این اثر بنگریم، باید توجّه داشت که به تصویر کشیدنِ کوپید به شکلِ یک کودکِ تپل  و نه یک نوجوانِ برازنده (که در دورانِ رنسانس به عنوانِ نمادِ عشقِ پیروزمند از محبوبیتِ زیادی برخوردار بود) به عنوانِ یک انتخابِ ضدِّاصلاحاتی در شخصیت‌پردازی تفسیر می‌شود. همچون همیشه، کاراواجو این شکلِ جدید را با ترکیبِ نیرومندی که خودش از مشاهده و ساختار داشت به تصویر کشید؛ یعنی کودکی که به شکلِ یک متوازی‌الاضلاع خوابیده است.

خوب بخوابید.