گوگن در ژوئنِ سالِ 1891 با رویای بهشتی که بتواند در آن "به سکوتِ شبهای زیبای گرمسیری گوش بدهد" راهیِ تاهیتی شد. در حالی که در ابتدا حمّام کردنِ زنانِ اهلِ تاهیتی شبیهِ نقّاشیهای پلینزیِ این هنرمند بود، این نقّاشی با رنگِ روغن روی بوم کار نشد؛ بلکه بر روی کاغذ و به عنوانِ صفحهای برای تعیینِ مقیاسها نقّاشی شد. این ورقِ بزرگ بعداً بر روی بوم نصب، اصلاح و لاکزده شد. احتمالاً منظور از انجامِ اینها آمادهسازیِ کار برای فروش بوده است. سِیرِ تکاملِ غیرمعمول این اثر، از یک برگۀ پیشطرح به یک کارِ کامل، به ما در راهِ رسیدن به بینشی در موردِ روششناسیِ این هنرمندِ نقّاش و طرّاح کمک میکند. ضمناً میتواند دلیلی باشد بر ناهماهنگیِ ترکیبیِ آن.
به شما پیشنهاد میکنیم این مقاله در موردِ "مسیحِ زرد" اثرِ پل گوگن را در وبسایتِ دیلیآرت مطالعه کنید.
خوش باشد.