ابر و آب

با اینکه عنوان این منظره‌ی دریاییِ مسحورکننده ابر و آب است، سوژه‌ی اصلی آن را باد تشکیل می‌دهد. حضور باد توسط خطوط خاکستری ضخیمی نمایش داده می‌شود که بر آسمان تَرَک انداخته، و اثراتش در ابرهای موّاجی قابل مشاهده است که بر سراسر این گستره حرکت می‌کند؛ چیزی که بیش از نیمی از بوم را در بر می‌گیرد. مانند برگ‌های بزرگِ شناور بر سطح آب، تنها بادبان‌های منحنی سه قایق بر فراز امواج دیده می‌شود.

صحنه مملو از انرژی است—مخاطب تقریبا می‌تواند صدای هوهوی باد را بشنود. با این حال خطوط تیره که هم تپه‌های گرد را در پالت رنگیِ سبز و قهوه‌ای مشخص می‌کند و هم نمایانگر مرز طیف سایه‌های دریای آبی‌فام است، جلوه‌ی پنجره‌ی لکه‌داری را ایجاد کرده که در زمان متوقف گشته است.

آرتور داو از پیشگامان مدرنیسم در ایالات متحده بود و شاید بتوان عنوان اولین نقاش آبستره‌ی آمریکایی را به او داد. وی به چشم‌اندازهای محلی و محیط‌های طبیعی علاقه‌مند بود و جوهره‌ی لاهوتی طبیعت را طوری با فرم و رنگ به دست می‌آورد که عینیت را کنار می‌زد تا به ذهنیت برسد. داو آثار خود را به همراه جان مارین، مارسدِن هارتلی و جورجیا اُ کیف، در گالری مشهور 291 به نمایش گذاشت که متعلق به آلفرد استیگلیتز، عکاس نامدار بود.

داو این تابلو را زمانی نقاشی کرد که با همدم (و بعدها همسر) خود، هلن «رِدز» تار، زمستانی را در  یک باشگاه قایقرانی در لانگ آیلند نیویورک به عنوان سرایدار می‌گذراندند. در ارتباط مستقیم بودن با آب، این فرصت را به داو داد که تغییرات دریا و آسمان و پاسخ مناظر را به نیروهای ناپایدار طبیعت به صورت دست‌اول مشاهده کند.

- مارتینا کوگن

درباره‌ی مدرنیسم آمریکایی مشتاقی؟ در اینجا صحبت‌های جورجیا اُ کیف، «مادر مدرنیسم آمریکایی» را تماشا کن که درمورد هنر خود می‌گوید. اگر علاقه‌مند به خواندن مقالات بیشتری هستی به ما در dailyartmagazine.com سر بزن. در شبکه‌های اجتماعی هم با ما در ارتباط باش (توییتر@DailyArtMag ، فیسبوک @DailyArtMag).