از میان تمام فرمانروایان آنگلوساکسونیِ قلمروی متنوع و بعدا متحد انگلستان، اَتلستَن (سلطنت 924-939) از بسیاری جهات پادشاهِ اولینها بود. اگرچه شاه اتلستن موفقیتش را مدیون چیزی بود که پدرش، ادوارد مهتر، و پدربزرگش، آلفرد کبیر معروف، بنا کرده بودند، اعتبار وی از آن روست که اولین پادشاه انگلیسی بود که تمامی مردمان آنگلوساکسونزبان جزیره را متحد نمود؛ چنان که روی مسکوکات سالهای 930 آشکارا خود را فرمانروای کل بریتانیا میخواند. تعجبی ندارد که روحانیون و غیرروحانیون به یکسان دنبالهروی پروپاقرص او بودند، و به احتمال زیاد از طریق جامعهی کوچکی رهبانی که موقتا در چستر لستریت انگلستان شمالی میزیستند، به سَنت کاتبرت علاقهی ویژهای پیدا کرده باشد؛ شخصیتی در قرن هفتم که به زندگی مقدس، معجزات و جسم فسادناپذیرش شهرت داشت.
بر اساس نوشتههای یک تاریخنگار قرن دوازدهمی، شاه اتلستن در دههی 930 به دیدار راهبان چستر لستریت رفت تا عنایت سَنت کاتبرت را طلب کند، و «هدایایی گوناگون که شایستهی یک فرمانروا بود برای زینتبخشی به کلیسا[ی قدیس] عطا کرد.» از میان این حاتمبخشیهای گرانبها میتوان به کتابی اشاره کرد که مشتمل بر این تصویر است، نسخه خطی تذهیبشدهای از داستان سنت کاتبرت به قلم بید. صفحهی اول این نسخهی خطی شاه اتلستن را نشان میدهد که درحالی که در برابر کلیسای قدیس ایستاده و حمایت خود را ارزانی میدارد، متضرعانه تعظیم نموده و کتاب مذکور را خود به قدیس پیشکش میکند. این تصویر که مورد استقبال مشتاقانهی جامعه قرار گرفته بود و احتمالا در قرون وسطی در معرض دید همگان بود، اولین پرترهی موجود از یک پادشاه انگلیسی است که امروزه در دسترس است؛ تصویری که قدرت و ثروت شاه اتلستن را مینمایاند و در عین حال تاکیدی است بر فروتنی وی در برابر نمایندهی مقدس خداوند.
- استفنی اسکنیِن
پ.ن اینجا داستانی از دیگرپادشاه انگلستان، هِنری هشتم و همسران نگونبختش، در قالب پرتره موجود است.