سوار نظام سرخ

مدت زیادی، این اثر هنری که در سال 1932 کشیده شده است، به عنوان تنها سهم هنری مالویچ از تاریخ رسمی هنر شوروی در نظر گرفته می شد ، زیرا این هنرمند محبوبیتش را دیگر از دست داده بود .این اثر تنها به دلیل عنوانش اجازه ی ورود به پانتئون هنر شوروی را داشت که به منظور تحسین از انقلاب روسیه و ارتش سرخ دیده شد. مالویچ عامدانه در گوشه ی راست پایین نقاشی ، تاریخ  1918 را روی بوم ثبت کرده است و درپشت آن نوشته است : "از پایتخت انقلاب اکتبر، ارتش سرخ برای دفاع از خط مقدم شوروی می تازد."

علی رغم این واژه های با شکوه، این نقاشی در حقیقت، یکی از حزن انگیزترین و تراژیک ترین آثار مالویچ است که طی آخرین مرحله ی هنری وی تولید شده است.

در تولید این اثر فوق العاده، ما میتوانیم بازتاب عقاید مالویچ را در واقعیت معاصر وی ببینیم. از کلام خود هنرمند: "بعضی رهبران ، شما را به اندیشیدن در مورد یک حضور معنوی دعوت می کنند ،در حالیکه بقیه شما را تحریک میکنند که محصولات رفاهی را انباشته کنید و سپس طرفداران وفادار آنها شروع به راهپیمایی می کنند... پرچم ها  مانند کهنه ی شستن ظرف ها بارها تغییر می کنند، اما این در کل، بیهوده است. پاهای ما خیس عرق باقی می مانند، انگشتان ما هنوز ساییده و تاول زده اند. نیروی جنبش انسانی به امید دست یابی به چیزی، یادآور مردان دیوانه ای هستند که بی پروا به سمت افق شتافته اند، زیرا آنها باور دارند که انتهای زمین را یافته اند ، در حالیکه فراموش کرده اند که آنها از قبل روی افق ایستاده اند و نیازی ندارند که به سمت آن بشتابند ".

در این نقاشی ، سوارکاران انقلابی از سمت یک نیرویی که دیده نمیشود رانده شده  و تقریبا در پوچی ، فضایی ابدی ، گم شده اند و به زمینی زیر ازدحام پرچم های سرخ شتافته اند. شبح های کوچک سرخ بین نوار سوپرماتیستی (والاگرایی) رنگ های خالص در حال ناپدید شدن هستند. جنبش آنها همانند این عزیمت بی سرانجام آنها، بی عقلانه ، نا کارآمد و پوچ است و آسمان و زمین بی تفاوت به رفت و آمد آدمی هستند و در واقع ، سرزمین موعود هیچ وقت نبوده و نخواهد بود .

ما اثر امروز را با تشکر از State Russian Museum ارائه میدهیم.

پی نوشت: هر چیزی که راجع به سوپرماتیسم و کازمیر مالویچ باید بدانید ، اینجاست !