بعد از ظهر خیس

در بین هنرمندان زن که اکنون به دلیل نقش متحول کنندۀ خود در مدرنیسم استرالیا شناخته شده اند، سه فرد با استعداد وجود داشتند که برای تحصیل در زمینه چاپ دستی (گراوُر) زیر نظر هنرمندی به نام «کلود فلایت» در Grosvenor School of Modern Art، مدرسه خصوص مشهور هنر مدرن، به سمت لندن کشیده شدند. این زنان اِتل اسپاورز (Ethel Spowers)، دُریت بلک (Dorrit Black) و اِوِلِن سایم (Eveline Syme) بودند.

متولد ملبورن، اسپاورز (1890 تا 1947) چاپ دستی سیلوگراف (woodcut) رنگی تولید می کرد و بعداً در سال 1928 و مجداداً در 1931 به چاپ‌نقش چوبی ژاپنی (گراوُر روی چوب) روی آورد. او موفقیت هنری را در طول دوران زندگی اش تجربه کرد — لینوهای این هنرمند توسط موسساتی از جمله موزهٔ بریتانیا، موزهٔ ویکتوریا و آلبرت، و گالری ملی ویکتوریا خریداری شدند.

صحنه ای که در «بعد از ظهر خیس» به تصویر کشیده شده است، نمونه ای معمول از مکتب Grosvenor است: جمعیت بی چهره ای در لندن که زیر چترها پناه گرفته اند، از طریق الگوهای ریتمیک مخصوص که «فلایت» به دانش آموزان خود القا می کرد، به تصویر کشیده شده است. با این حال Spowers از لحاظ تأکید خود بر حرکت ارگانیک که برخلاف بیان سرعت و پویایی مکانیزۀ مورد علاقۀ فلایت است، با او تفاوت دارد. موضوع او همواره مثبت، و نشان از همبستگی با سروری دارد که وی با مشاهده فعالیتهای روزمره فیزیکی (مانند کودکان در حال بازی) تجربه می کرد. بدین ترتیب، هنرِ او وزنۀ تعادل خوش و بجایی در مقابل مضامین بیگانگی و هراسی است که در بسیاری از نگاره های زندگی شهری در سال های دورۀ میان دوجنگ مشهود است.

تاثیر هنر ژاپن در «بعد از ظهر خیس» غیرقابل انکار است. خطوط آشکار و واضح باران، دریایی از چترها، و وفور رنگ های قرمز و سبز، همه و همه «اوکی‌یوئه» را به یاد می آورند که درست مثل هنر دموکراتیک مکتب و مدرسه Grosvenor، هدفش نمایش زندگی روزمره در دوره ادو ژاپن بوده است.

شما می توانید «بعد از ظهر خیس» را در نگارخانه دالیتچ به عنوان بخشی از نمایشگاه «Cutting Edge: Modernist British Printmaking»، اولین نمایشگاه بزرگ مدرسه Grosvenor School تا 8 سپتامبر 2019 مشاهده کنید.

پ.ن. این هم نمونه زیبای دیگری از باران و یک چتر.