باید یه چیز رو راجع به من بدونید- من عاشق زرههای زمان رُنسانس هستم، به خصوص وقتی شبیه اثر هنری هستند! مانند کار امروز، که به لطف موزهای در وین خدمت شما تقدیم میشه.
این لباس احتمالا متعلق به مارگریو آلبِرخت از برَندِنبورگ شاهزادهی پروسیا هست. اجرای تئاترهای گوناگون در لباس زرهپوش از اجزای اصلی جشنهای شاهزادهها در قرون وسطی بود که به مناسبتهای مختلف، مانند بازدید شاهان از شهر، تاجگذاری، بازدیدهای کشوری، عروسی یا غسل تعمید، برگزار میشد. این کار یک راه عالی برای بزرگ جلوه دادن قدر و منزلت شاهزادهها و کشورهایشان بود. به همین خاطر لباس زرهپوش به عنوان سمبلی از اشرافیت شناخته میشد. آلبرخت هُهِنزُلِرن (۱۵۶۸-۱۴۹۰) احتمالا این لباس را برای عروسی خود با دوروتیای دانمارکی سفارش داده. او آخرین استادبزرگ شوالیههای تِتونیک بود؛ او در سال ۱۵۲۵ پیماننامهی کراکوف را امضا کرد و دولتِ این گروه در آنچه تبدیل به پروسیا خواهد شد حل شد و به او اجازهی ازدواج داد. این شاهکارِ استادانه بسیار شبیه به دامنِ بلندِ چیندار میباشد که در اوایل قرن ۱۶ بسیار مشهور بوده تاثیر پذیر از لباس مرسوم درباری میباشد. خلق ماهرانهی لباسی از آهن سخت که گویی از پارچه بافته شده است واقعا لایق تحسین است! کلاهخود این زره نیز اطاقت خاصی به کل کار بخشیده.
من عاشق این شدم!
-زوزانا
پ. ن اگه نمیدونید که مثل من از لباسای رزمی خوشتون میاد یا نه، اینجا میتونید یه چیز متفاوت رو ببینید- تصویرسازی از باسن در تاریخ هنر! :)