پطرسِ شهید در کنار نیکُلاس و بِنِدیکتِ قدیس

این تابلو توسط یک بازرگان ادویه، بِنِدِتو کارلونه، سفارش داده شد که قرار بود در عبادتگاه پطرس قدیس در کلیسایی در ونیز نصب شود که بازرگان می‌خواست در آن‌جا دفن شود. اما بعدها و با مصادره‌های ناپلئون از برِرا در میلان سر در آورد. این کار حدود سال ۶-۱۵۰۵ کشیده شده و یکی از فاخرترین کارهای این هنرمند می‌باشد. حضور پطرس قدیس در این‌جا به خاطر نام عبادتگاه تقدیمی است ولی بندیکت قدیس به خاطر ارادت شخصی بِنِدِتو کارلونه به او در تصویر آمده است. 

پطرس قدیس، که با ضربه‌ی خنجر به سر به شهادت رسید، در وسط تصویر روی یک ستون روبروی چشم‌اندازی از یک دشت ایستاده است و چهره‌ی غالب غالب تصویر می‌باشد. در پس زمینه یک چوپان با گله‌ای کوچک دیده می‌شود. در آن طرف یک سرباز بل فرمانده‌اش در حال پیشروی هستند، دو نفر در حال گفتگو در کنار کلیسا و یک روستا. در بالای چشم‌انداز یک شهر با دیوار دورتادورش به چشم می‌خورد. تقارن و تعادل در چینش و رنگ این کار موج می‌زند که گویای علاقه‌ی نقاش، سیما دا کُنِگلیانو، به سبک جورجینی در رنگ‌آمیزی ست. 

این اثر کمی خوفناک امروز به لطف موزه‌ی برِرا خدمت شما تقدیم می‌گردد. 

پ. ن آیا قدیس‌های کلیسا را میشناسید؟ این‌جا می‌تونید بفهمید!