مرگ کلئوپاترا

این لحظه ای است که از ماه تاریخ سیاه پوستان که ماه فوریه است به ماه مارس یا ماه تاریخ زنان میرویم :)

این مجسمه توسط هنرمندِ زن، ادمونیا لوئیس ساخته شده است، اولین مجسمه ساز حرفه ای آفریقایی-آمریکایی که در سال 1843 یا 1845 در اوهایو یا نیویورک متولد شد. پدرش یک آفریقایی-آمریکایی آزاد و مادرش یک هندیِ چیپوا بود. لوئیس که قبل از پنج سالگی اش یتیم شد، تا دوازده سالگی با قبیله عشایری مادرش زندگی کرد. زندگی نامه او شگفت انگیز است، ما به شما توصیه میکنیم مقاله ما را در مورد او بخوانید. به هر حال، او انگیزه زیادی برای تبدیل شدن به یک مجسمه ساز داشت و موفق شد. متأسفانه از بیشتر مجسمه های لوئیس اثری نمانده است.

کلئوپاترا (69–30 قبل از میلاد)، ملکه افسانه ای مصر از 51 تا 30 قبل از میلاد، غالباً به دلیل خودکشی دراماتیکش مشهور است که ادعا میشود از گزند مرگبار یک مار سمی بوده باشد. در اینجا، ادمونیا لوئیس کلئوپاترا را با لباس سلطنتی اش، با آرامشی با شکوه بر تخت سلطنت و لحظه ای پس از مرگش به تصویر کشید. سرهای مجسمه ابوالهول یک شکل که در دو طرف کرسی سلطنتی اش قرار دارند نشان دهنده دوقلوهایی است که از ژنرال رومی مارک آنتونی به دنیا آورد، در حالی که نوشته خطِ هیروگلیف مصری که در کنار دیده میشود معنایی ندارد. لوئیس در زمانی کار میکرد که نئوکلاسیسیسم (Neoclassicism) یک سبک هنری محبوب بود که در شرح مضامین کلاسیک، کتاب مقدس یا ادبی بیشتر ترجیح داده میشد - از این رو کلئوپاترا یک موضوع متدوال بود. بر خلاف معاصرانش که اغلب یک کلئوپاترای ایده آل را به تصویر میکشیدند که فقط در فکر خودکشی است، لوئیس مرگ ملکه را واقع بینانه تر نشان داد، پس از آنکه زهر افعی اثر کرده بود – شیوه ای که در زمان خود "شنیع" و "کاملاً زننده" تلقی میشد. با وجود این، این قطعه اولین بار در نمایشگاه صد ساله در فیلادلفیا در سال 1876 با استقبال زیادی روبرو شد و منتقدان اظهار داشتند که این مجسمه چشمگیرترین مجسمه آمریکایی در این نمایشگاه است. قبل از اینکه زمان زیادی از خلق این بگذرد، این اثر تقریباً برای یک قرن گمشده فرض میشد – تا اینکه در سالنی در شیکاگو ظاهر میشود، که قبر اسبی را در حومه یک پیست مسابقه مشخص میکند، و سرانجام در دهه 1980 در محلی مخصوص ضایعات و زائدات پیدا شد.

اگر میخواهید در مورد زنان هنرمند اطلاعات بیشتری کسب کنین، دفتر یادداشتِ زنانِ هنرمندِ ما رو از دست ندین.