Max Beckmann
خودنگاره با لیوان شامپاین سومین خودنگاره مکس بکمان، نقاش، نقشه‌کش، چاپگر، مجسمه‌ساز و نویسنده آلمانی است که پس از جنگ جهانی اول اعدام شد. در آثار پیشین او به شکل دستیار پزشک و یک هنرمند در استودیو خود را به تصویر کشیده بود؛ در اینجا او به شکل یک فرد باوقار، که تاکسیدو پوشیده، در بار یک کلوپ شبانه دیده می‌شود. بنابراین، بکمن از یک موتیف بسیار سنتی استفاده می‌کرد: تصاویری از مشروب‌خواران و خوشگذران که به ویژه در نقاشی هلندی و فلاندری قرن هفدهم محبوبیت داشت. با این حال، این پرتره احساس شادمانی ناهنجار را منتقل نمی‌کند. سر این هنرمند شبیه جمجمه است، پوست او رنگ سبز دارد و سایه های قرمز و زرد در چشمانش می‌درخشد. بدن او با ژستی سخت و ناهموار، خود را در فضای تصویری فشرده جا داده است. فردی با ظاهری عجیب در پس‌زمینه می‌خندد. در آینه سمت چپ، همان چهره مانند یک انعکاس تهدیدآمیز می‌خندد.
دوره‌ای که بلافاصله پس از جنگ جهانی اول آغاز شد با تحولات برجسته‌ای در سیاست و جامعه شکل گرفت. در حالی که سودجویان دوران جنگ ثروت خود را در کلوپ‌های شبانه، کاباره‌ها، و هتل‌های مجلل به رخ می‌کشیدند، افراد بی‌شماری درگیر فقر شدند. بکمن در اینجا هویت مبهم bon vivant خوشگذران و بیمار را می‌پذیرد، و سعی می‌کند از زندگی در جایی که احتمالا بار فرانکفورتر هوف در برلین است، لذت ببرد؛ جایی که (به گفته شاهدان معاصر) نوشیدنی انتخابی او شامپاین بود. این نقش کلاسیک او خواهد بود: بورژوای گوشه‌گیر، ناظری جدا که آینه‌ای را به سمت جامعه می‌گیرد.
ما نقاشی امروز را به لطف موزه اشتادل ارائه می‌دهیم.
پ.ن: آیا این خودنگاره را دوست دارید؟ سپس باید ۱۲ خودنگاره نمادین و مهم تاریخ هنر را نیز ببینید!