باغ دابینی

زمان چقدر زود می‌گذرد؛ باورش سخت است که ماه مه نیز فرا رسیده!

ونسان ون گوگ سال‌ها بود که شیفتهٔ آثار شارل-فرانسوا دابینی، نقاش مشهور منظره‌نگار، بود که در اوور زندگی کرده بود. این دهکده، که پناهگاه هنرمندان به شمار می‌رفت، از پیش نیز نقاشانی چون آرمان گیمن، کامی پیسارو و پل سزان را به خود جذب کرده بود. دابینی که بسیار مورد احترام ون گوگ احترام بود، حدود سال ۱۸۶۰ م. در اوور ساکن شده بود و همسر (بیوه‌) دابینی، زمان ورود ون گوگ به روستا، هنوز در خانه‌شان زندگی می‌کرد. ون گوگ بی‌صبرانه مشتاق دیدن خانه و باغ دابینی بود و بلافاصله پس از رسیدن به دهکده از آن‌ها بازدید کرد. این نقاشی اولین برداشت او از باغ است و دو نسخهٔ بزرگ‌تر بر روی بوم نیز پس از آن پدید آمدند.

از آنجایی که در آن زمان بومی در دسترس نداشت، ونگوگ این اثر را روی یک کهنه‌ی ظروف راه‌راه قرمز و سفید نقاشی کرد. ابتدا یک لایهٔ زمینه‌ای صورتی روشن، ترکیبی از رنگ‌دانه سفید سربی و قرمز، روی پارچه زد که تضادی چشمگیر با رنگ‌های سبز باغ ایجاد می‌کرد. این زمینه‌ی صورتی از لابه‌لای ضربه‌قلم‌ها قابل مشاهده بود، اما رنگ‌دانه قرمز به مرور زمان کم‌رنگ شد و زمینه حالتی خاکستری به خود گرفته است.

پ.ن. چیزی در مناظر ون گوگ هست که آن‌ها را خاص می‌کند؛ گویی روزنه‌ای به درون حال و هوای روحی هنرمند برایمان باز می‌کنند. درباره ارتباط شگفت‌انگیز ون گوگ با طبیعت بیشتر بخوانید!