دنیای هنر ژاپن از اواسط قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم دچار تحولی عمیق شد؛ زمانی که زیباییشناسی سنتی با موجی از فلسفهها و تکنیکهای هنری اروپایی روبهرو گردید. همین دوره پرتنش و نوآوری، زمینهساز فعالیتهای هنری تاکئوچی سِیهُ، هنرمند اهل کیوتو، بود. او که در مکتب نقاشی شیجو آموزش دیده بود، دایرهی هنری خود را با الهام از سبکهای مختلف از جمله مکتب کانو، نقاشی ادبی بونجینگا و واقعگرایی اروپایی گسترش داد. جستجوی او برای یافتن زبانهای نوین بیان، باعث شکلگیری سبکی متمایز شد که انقلابی در صحنه هنر کیوتو برپا کرد.
یکی از بارزترین ویژگیهای نقاشیهای تاکئوچی سِیهُ، حیات و جنبوجوش دینامیک موجودات زندهاش است. او توانایی خارقالعادهای در ثبت لحظات زودگذر داشت، بهگونهای که به بیننده این حس را منتقل میکرد که حیوانات در هر لحظه ممکن است از روی کاغذ بپرند، بال بزنند یا فرار کنند. او ناظر دقیقی بر طبیعت بود. سِیهُ یک بار گفته بود:
«من فقط به تصویر ایستا از حیوانات نگاه نمیکنم؛ بلکه آنها را در طول زمان میبینم، هر تغییر ظریف در حالت، بافت و حرکت را ثبت میکنم تا واقعاً ویژگیهای منحصر به فردشان را بفهمم.»
قشنگ نیستن؟
پ.ن. در مجموعهی ۵۰ کارتپستال حیوانات در هنر (Animals in Art 50 Postcards Set)، میتونی حیوانات دوستداشتنی بیشتری پیدا کنی! :)
پ.پ.ن. این هم ۱۰ خرگوش بامزهی برتر در هنر آسیایی (10 cutest rabbits in Asian art)! لذت ببر! ^_^