Avondpraatje

Munchs levenslange obsessie met eenzaamheid en psychologisch verwrongen liefdesrelaties begon met dit grote schilderij. Het was de eerste keer dat hij echt het thema uitwerkte dat het meeste voorkomt in zijn voorstellingen van menselijke wezens "die ademen en voelen, die lijden en liefhebben", om het met de eigen woorden van de kunstenaar te zeggen. Het schilderij is een vroeg voorbeeld van Munchs breuk met het naturalisme. Op verschillende plaatsen is de verf opgebracht met levendige, transparante penseelstreken die de kleur losmaken van de voorwerpen die ze afbeelden, waardoor ze een zelfstandige schilderkunstige waarde krijgen. Daarbij komt nog dat de kunstenaar het aandurft om het beeldvlak nadrukkelijk verticaal in te delen. Het contrast tussen het open, zonovergoten landschap en de donkere veranda wordt op symbolistische wijze gebruikt om de gespannen sfeer weer te geven. Deze is voor jou, Merete - een goede vriend van DailyArt.