Paul Signac
De voorstelling in De Eetkamer van Signac wordt van achteren verlicht via het raam. Het resulteert in een dramatisch lichteffect waarmee silhouetten gecreëerd worden en een sterk contrast tussen de lichte delen en de schaduwen. Het op deze manier toepassen van licht-donker werd weleens toegepast door Degas, maar over het algemeen niet door impressionisten, die zulke extreme contrasten eerder uit de weg gingen. Wanneer zij zonsondergangen schilderden, bijvoorbeeld bij een paar van Monets Hooibergen serie uit 1890-91, werden de schaduwen schitterend weergegeven met gekleurd licht dat gereflecteerd werd door naastgelegen objecten en de lucht. In Signacs schilderij creëert dit licht dat van achteren komt een sterk gevoel van vorm en structuur in de compositie. Het leidt haast tot een verstarde plechtigheid, welke misschien bedoeld is als ironische noot richting de kwaliteit van leven van dit formele, rituele leven van de middenklasse die hier wordt afgebeeld.
Vorm wordt gecreëerd met verschillende gradaties kleur, van bleke tinten tot volledig verzadigd. Voor de lichte delen is gekozen voor verf met nauwelijks kleur tot gelig wit. Deze lichte tinten worden vervolgens langzaam en met minuscule stapjes vervangen door kleuren met een iets donkere kleur tot, voor de donkerste delen, gekozen wordt voor volledig verzadigde kleuren die rechtstreeks uit de verftube komen. Om de schaduwen te benadrukken worden er geen smoezelig zwart of aardkleuren gebruikt, maar worden groen en blauw op het palet gemengd en naast zuiver blauw op het doek geplaatst. Effecten op kleur van reflecterend licht naast de eigen kleur van het object wordt bereikt door de toevoeging van extra stippen in de juiste tint. De zorgvuldige gradatie van kleurtinten in de kleine stippen geven het geheel, dat gedomineerd wordt door een kleurenschema van de complementaire kleuren oranjegeel tot blauwviolet, zijn stijve, bijna beeldhouwachtige voorkomen.
Fijne maandag allemaal!