Madame Georges van Muyden

132 jaar geleden werd Amedeo Modigliani, een van de genieën van de moderne kunst, geboren. Hij is bekend om portretten en naakten in een moderne stijl, gekenmerkt door langgerekte gezichten en figuren, die tijdens zijn leven niet goed werd ontvangen, maar die later wel goedkeuring vonden.

In 1906 verhuisde Modigliani naar Parijs. Binnen een jaar veranderde hij van een deftig academisch kunstenaar in een soort prins der vagebonden. Tegelijkertijd was zijn toenemende gebruik van drugs en alcohol wellicht de methode waarmee Modigliani zijn tuberculose maskeerde voor zijn kennissen, van wie slechts weinigen wisten dat hij eraan leed. Tuberculose - rond 1900 de belangrijkste doodsoorzaak in Frankrijk - was zeer overdraagbaar, er was geen genezing, en degenen die eraan leden werden gevreesd, verstoten en beklaagd. Modigliani gedijde op kameraadschap en liet zich als invalide niet isoleren. Hij gebruikte drank en drugs als lapmiddelen: ze verlichtten zijn lichamelijke pijn, hielpen hem een façade van vitaliteit op te houden en stelden hem in staat zijn kunst te blijven maken.

Modigliani's gebruik van drank en drugs nam toe vanaf ongeveer 1914. Na jaren van remissie en herhaling was dit de periode waarin de symptomen van zijn tuberculose verergerden, wat erop wees dat de ziekte een vergevorderd stadium had bereikt. Hij stierf in 1920, op 35-jarige leeftijd. 

Een ander tragisch verhaal hangt hiermee samen: Modigliani had een minnares - de mooie en jonge Jeanne Hébuterne. Jeanne gooide zichzelf uit het raam van haar appartement op de vijfde verdieping, de dag na de dood van Modigliani, en doodde zichzelf en haar ongeboren kind. Haar familie, die Modigliani de schuld gaf van haar dood, begroef haar in het Cimetière de Bagneux. Bijna tien jaar later gaf de familie Hébuterne eindelijk toe dat haar stoffelijk overschot naar de begraafplaats Père Lachaise mocht worden overgebracht om naast Modigliani te rusten. Haar grafschrift luidt: "Toegewijde metgezel tot het uiterste offer."