Moema

Er was eens een mooi meisje dat Moema heette. Ze hoorde bij de Tupinambás stam, een volk dat in de 16e eeuw in Brazilië leefde. Op een dag verscheen er een zeeman die schipbreuk geleden had. Zijn naam was Diogo en hij kwam uit Europa. Al gauw won hij het vertrouwen van de stam en het hart van Moema. Ze waren verliefd en gelukkig. Dit verhaal had mooi kunnen eindigen, maar het verliep anders.  Een tijdje nadat hij Moema ontmoet had maakt Diogo kennis met Paraguaçu, die bij een naburige stam hoorde. Hij werd verliefd op haar en, je raadt het al, hij verliet Moema. Toen er een schip verscheen dat hem terug naar Europa kon brengen  greep Diogo de kans om naar huis terug te keren, samen met zijn nieuwe vriendin Paraguaçu. Toen Moema hen zag wegvaren probeerde ze hem achterna te zwemmen. Ze schreeuwde zijn naam terwijl het schip aan de horizon verdween.  Zowel verslagen door de liefde als door de zee gaf de mooie inheemse zich over aan de dood en verdronk. Dit verhaal is gebaseerd op het epische gedicht Caramuru, dat in 1781 door Frei de Santa Rita Durão geschreven werd.

Victor Meirelles (1832-1903), die behalve schilder ook een geliefd leraar aan de Academie voor Schone Kunsten was, schilderde het tafereel 'na het verhaal':  het lichaam van het meisje levenloos op het strand waar ze Diogo voor het eerst ontmoette. Het is een geïdealiseerde, mythische weergave van de eerste inwoners van Brazilië.

- Rute Ferreira