Keizerskroon van Otto de Grote by Onbekende Artiest - c. 980 – c. 1027 - 15.6m h Hofburg Keizerskroon van Otto de Grote by Onbekende Artiest - c. 980 – c. 1027 - 15.6m h Hofburg

Keizerskroon van Otto de Grote

Goud, edelstenen, cloisonné glazuur, ijzer, fluweel • 15.6m h
  • Onbekende Artiest Onbekende Artiest c. 980 – c. 1027

Deze opmerkelijke kroon is een van de weinige middeleeuwse kunststukken met een ongewoon ontwerp en een even ongewone geschiedenis. Hoewel de kroon oorspronkelijk werd toegekend aan de Heilige Roomse Keizer Otto de Grote (r 962-973), wijzen de overige kenmerken van het originele ontwerp erop dat deze kroon zou kunnen zijn gemaakt en gebruikt door elk van de laat 10e eeuwse heersers uit deze regio. Deze middeleeuwse kroon werd eeuwenlang gebruikt in de kroningsplechtigheden van de Heilige Roomse Keizers, beginnend in 10e of 11e eeuw tot en met de laat 19e eeuw, toen het Heilige Roomse Rijk werd ontbonden.

In tegenstelling tot menig andere kroon is deze kroon achthoekig; er zijn acht afzondelijke gouden panelen die met elkaar verbonden zijn in een afwisselend patroon. Vier panelen tonen Bijbelse scenes in cloisonné emaille en benadrukken de koningen en hun goddelijke recht om te heersen: Koning David, Koning Solomon, Koning Ezechias en Isaiah, en Christus op de troon. In totaal 144 (half-) edelstenen, waaronder safieren, smaragden, robijnen, amethysten en parels, decoreren alle panelen van de kroon, hoewel de hoofdsteen voorop, oorspronkelijk met de bijnaam de Wees (der Waise), later werd verwijderd en vervangen om vervolgens volledig uit de boeken te verdwijnen rond 1350. Diverse andere kenmerken van deze kroon waren ook latere toevoegingen, met in begrip van de boog die het voorpaneel met het achterpaneel verbindt, toegevoegd door Keizer Conrad II (r. 1024-1039), en het kruis aan de voorkant.

Het Heilige Roomse Rijk bestond voor bijna 1000 jaar en het onafgebroken gebruik van deze middeleeuwse kroon door de vele Keizers bewijst de waarde die zij hechtten aan de connectie met hun alsmaar groeiende verre verleden.

- Stephanie Skenyon