Gedreven door de wind

Emily Carr is een van Canada's grootste kunstenaars, vooral bekend om haar schilderijen van inheemse dorpen aan de westkust en om haar zee- en boslandschappen. Ze was gefascineerd door zee en bos. Ze bracht een groot deel van haar leven door in First Nations-dorpen en hield van de donkere spookachtige bossen, de wilde stranden en de uitgestrekte luchten van Vancouver Island. Ze genoot van haar avonturen en beschouwde zichzelf als "het kleine oude vrouwtje aan de rand van nergens", aangezien veel van haar schilderlocaties zich op (ook nu nog) afgelegen plaatsen bevonden. Haar veelvuldige boswandelingen hebben tot fantastische kunstwerken geleid.

Begin jaren dertig van de vorige eeuw, na een reis naar New York, stapte Carr over van schetsen naar grote conceptuele schilderijen. In deze werken zien we hoe haar kunst veranderde. Van inheemse onderwerpen evolueerde ze naar conceptuele verkenningen waarin het bos en de bomen een middel werden om abstracte motieven te exploreren.

PS Een groot deel van Emily Carrs werk heeft betrekking op de schoonheid van het onberoerde natuurlijke Canadese landschap en de gevolgen van de Canadese industrie voor het milieu.