Lady Macbeth Chwytająca Sztylety

Inspiracją dla tego obrazu była z scena z Makbeta (Akt 2 scena 2) a przedstawia moment tuż po zamordowaniu króla Szkocji, Duncana przez Makbeta, który gościł go w swoim zamku.

Makbet stąpa naprzód, patrząc z przerażeniem i na nadal trzymane w rękach zakrwawione sztylety, którymi dokonał zbrodni. Mówi do żony "myśleć się lękam o tym, com zrobił, a znów spojrzeć na to nie mam odwagi". W tym momencie w sztuce Lady Makbet przejmuje kontrolę. "Mężu słabej woli!" odpowiada, "Daj mi sztylety".

Fuseli zapoznał się ze sztukami Szkspira, kiedy studiował w Zurychu u szwajcarskiego uczonego Jacoba Bodmera. W trakcie swojego pobytu w Szwajcarii, przetłumaczył Makbeta na niemiecki. W 1766 r. uczestniczył w wystawieniu sztuki w Londynie, ze słynnymi aktorami Davidem Garrickiem i Panią Pritchard w rolach głównych. Zainspirowany tą szczególną sceną, wykonał rysunek "Spełniłem" (ok. 1766 r., Kunsthaus, Zurych), podobny do Lady Macbeth Chwytającej Sztylety (ok. 1812, Tate, Londyn) ale bardziej realistyczny.

Obraz z Tate z kolei, znany jest jako Pani Siddons Jako Lady Makbet i być może został zainspirowany grą Pani Siddons (chociaż z całą pewnością nie jest to portret). Pani Siddons po raz pierwszy wystąpiła w roli Lady Makbet na Drury Lane w 1785 r. i była to jedna z jej najsłynniejszych ról. Wybrała ją nawet na swoje pożegnalne przedstawienie 29 czerwca 1812 r.