Sztuka Malarska

"Sztuka Malarska" znana też jako "Alegoria Malarstwa" lub "Malarz w Pracowni" to XVII-stowieczny obraz olejny na płótnie autorstwa Holendra, Johannesa Vermeera. Wielu historyków twierdzi, że przedstawia alegorię malarstwa, stąd alternatywny tytuł. Zaraz po "Chrystusie w Domu Marty i Marii" to największy obraz mistrza. Jego kompozycja i ikonografia sprawiają, że również najbardziej złożony ze wszystkich prac Vermeera. Specjaliści wiążą symbole z rożnymi aspektami malarstwa. Przedstawiona kobieta to przypuszczalnie Fama, Pictura lub Klio, muza Historii, o czym mogą świadczyć wieniec laurowy, trzymana trąbka, i książka, być może dzieło Herodota lub Tucydydesa, co pasowałoby do opisu zawatrego w pochodzącej z XVI w. księdze Cesara Ripy, o emblematach i personifikacjach zatytułowanej Iconologia. Jednak Ripa wskazywał, że Historia powinna spoglądać za siebie, nie, jak widzimy na obrazie, w dół. Zgodnie z poglądem współczesnego Vermeerowi Gerarda de Lairesse, który interesował się francuskim klasycyzmem i Ripą, istnieje inne wyjaśnienie: de Lairesse wymienił historię i poezję jako główne źródła z których czerpie malarz. Kobieta w błękitnej sukni z trąbką i laurem może również reprezentować poezję. Dwugłowy orzeł, symbol habsburskiego Świętego Cesarstwa Rzymskiego, który prawdopodobnie ozdabia złoty żyrandol w centrum, może reprezentować przeszłych władców Niderlandów. Duża mapa na ścianie w głębi wyraźnie dzieli Siedemnaście Prowincji na północ i południe (zachód jest na górze mapy). Podział symbolizuje granicę pomiedzy Republiką Niderlandzką na północy i południowymi prowincjami, rządzonymi przez Habsburgów. Mapa pokazuje wcześniejszy podział polityczny pomiędzy Unię Utrechcką na północy i lojalne południowe prowincje.