Bitwa pod Termopilami

David zaczął pracę nad Bitwą pod Termopilami w 1798 roku, dzieło towarzyszące Interwencji Sabinek. Jednak został on skończony dużo później w 1814 roku. Temat dotyczy Leonidasa, Króla Sparty, który w 480 roku p.n.e. bonił przełęczy pod Termopilami przed perskimi najeźdźcami wojsk Kserksesa. Z ogromną przewagą liczebną Leonidas i jego 300 starannie dobranych ochotników zginęło, ale dopiero po tym, jak ich bohaterska obrona zapewniła bezpieczny odwrót greckiej floty. Na ostatnim obrazie, gdy trębacze wzywają do broni, po prawej stronie dwaj żołnierze pędzą, aby zebrać broń zwisającą z gałęzi dębu. Leonidas siedzi na skale z twarzą zwróconą do widza, kontemplując przeznaczenie swoje i jego żołnierzy. Po jego prawej znajduje się Agis, brat jego żony, który czeka na rozkazy swojego dowódcy. Aby podkreślić żarliwy patriotyzm Spartan, David po raz kolejny zawiera przysięgę, a za Leonidasem trzech młodych żołnierzy wznosi wieńce nad dwoma ołtarzami poświęconymi Herkulesowi i Afrodycie. Po obu stronach Leonidasa znajduje się dwóch bardzo młodych strażników, są to zaledwie chłopcy, jeden z nich wiąże sandał, podczas gdy drugi żegna się ze swoim sędziwym ojcem. Leonidas próbował odesłać tych dwóch młodych mężczyzn z pola bitwy, pod pretekstem przekazania wiadomości, ale odmówili. Być może jest to ten niedostarczony zwój, częściowo widziany u stóp Leonidasa; napisane jest po grecku 'Leonidas, syn Anaksandridasa, króla Geruzji (Spartańska Rada Starszych). Pozdrowienia.' Po złożeniu wszystkich ofiar mężczyźni gotowi są umrzeć dla chwały Sparty, a w tle odjeżdża konwój bagażowy z dobytkiem, którego nie będą już potrzebować na tym świecie. W lewym górnym rogu żołnierz wspina się na skałę, aby wypisać przejmującą wiadomość rękojeścią miecza.