Portret Pani P. na południu

W 1924 roku Paul Klee spędził letnie wakacje na Sycylii, co dostarczyło mu tematów do kilku akwareli, które uchwyciły kolor, światło i nastrój konkretnego miejsca geograficznego i obsady postaci. Ten portret jest dobroduszną karykaturą damy z północy, której absurdalny kapelusz niewystarczająco chronił ją przed intensywnością śródziemnomorskiego słońca. Kształt serca na piersi Pani P. pojawia się często w pracach Klee, czasami reprezentując usta, nos lub tors. Motyw ten łączył dla artysty świat organiczny i nieorganiczny, symbolizując siły życiowe i służąc jako "forma pośrednia między okręgiem a prostokątem". Klee urodził się w 1879 roku w Szwajcarii. W 1911 roku związał się z niemiecką grupą ekspresjonistyczną Der Blaue Reiter (Niebieski Jeździec), założoną przez Wassily'ego Kandinsky'ego i Franza Marca w 1911 roku. Klee i Kandinsky zostali przyjaciółmi na całe życie, a wsparcie starszego malarza stanowiło bardzo potrzebną motywację. Do tego czasu Klee pracował we względnej izolacji, eksperymentując z różnymi stylami i mediami, takimi jak tworzenie karykatur i rysunków symbolistycznych, a później produkując małe prace na papierze, głównie w czerni i bieli. Na jego twórczość miał również wpływ kubizm Pabla Picassa i Georgesa Braque'a, a także abstrakcyjne półprzezroczyste płaszczyzny kolorów Roberta Delaunaya.