Karl Bryullov
Jeśli czytasz ten post niedługo po opublikowaniu, jest szansa, że portugalska drużyna piłkarska ma jeszcze kilka godzin do rozegrania półfinałowego meczu Pucharu Świata. Niektórzy z was mogą już wiedzieć, że jestem Portugalczykiem; mniejsza część przytaknie, gdy powiem, że mamy najlepszy zespół piłkarski; wszyscy z tych, którzy przytakną, będą Portugalczykami. Miejsce naszego urodzenia jest kwestią absolutnego przypadku, więc zgodzenie się ze mną byłoby tak samo racjonalne, jak wynik rzutu kostką; właśnie tak irracjonalny jest nacjonalizm. Kiedy oni - politycy, ksenofobowie i nacjonaliści - odwołują się do waszego poczucia patriotyzmu, tak naprawdę mówią: „Te konkretne miejsce, w którym zdarzyło mi się urodzić, jest lepsze, niż te konkretne miejsce, w którym zdarzyło urodzić się tobie". Jak głębokie i sensowne jest to założenie - to pozostawię Twojej ocenie.
Teraz pozwólcie, że opowiem wam starożytną, prawdziwą i tragiczną portugalską historię miłosną. D. Pedro, książę, był w królewskim małżeństwie z D. Constançą, ale zakochał się w najpiękniejszej ze swoich pokojówek, Inês de Castro. Wkrótce ich miłość została zauważona przez przyszłą królową. W ramach zemsty D. Constança uczyniła Inês matką chrzestną swojego pierworodnego - powstrzymując Pedro przed spotykaniem się z Inês, ponieważ matka chrzestna była w tamtym czasie uważana zasadniczo za siostrę, przez co miłość D. Pedro i Inês stała się kazirodcza. Jednak tydzień po chrzcie dziecko zmarło. Wokół krążyły pogłoski o "nieczystym" związku między matką chrzestną a pogrążonym w żałobie ojcem, a ich miłość ciągle stawała się silniejsza. Przyszła królowa zmarła, a owdowiały D. Pedro zamieszkał z Inês.
Król el-Rei D. Afonso IV był oburzony „nienaturalnym” związkiem księcia i pokojówki i zorganizował plan jej zamordowania; Inês została dźgnięta nożem i zmarła przy fontannie. D. Pedro w szalonym smutku zbuntował się przeciwko swojemu ojcu, niszcząc zamki i przysięgając mu zemstę. Kiedy został królem, rozkazał rozerwać serca tych, którzy zabili jego ukochaną, oraz wykopać zwłoki Inês i posadzić na tronie, aby lud mógł całować ją w ręce i uznać za swoją królową. Dzisiaj para przebywa w grobowcu, twarzą w twarz do siebie, w Mosteiro de Alcobaca. Mówi się, że ci, którzy odwiedzają Quinta das Lágrimas (ogród, w którym zginęła pośmiertna królowa) wciąż mogą zobaczyć jej krew rozlaną na skałach. Ja uważam, że każdy, kto ocenia innych przez pryzmat miejsca lub okoliczności (niezależnie od tego, kim są) ich urodzenia, jest tyranem - podobnie jak el-Rei D. Afonso IV.
Artur Deus Dionisio