Portret młodej dziewczyny

Petrus Christus ukończył Portret młodej dziewczyny u schyłku swojego życia. Obraz ten wyznacza ważny postęp stylistyczny we współczsnym malarstwie portretowym. Dziewczyna przedstawiona jest w przewiewnym, trójwymiarowym, realistycznym otoczeniu, wpatrzona w widza. Jej trudny wyraz twarzy jest jednocześnie powściągliwy, inteligentny i czujny. Christus jako pierwszy z malarzy niderlandzkich umieszczał modeli w konkretnej przestrzeni, co dodawało bezpośredniości ich wizerunkom. Ani Robert Campin ani Jan van Eyck nie podjęli się zaprezentowania swoich modeli w odpowiednim otoczeniu. 

Dziewczyna ma bladą skórę, migdałowe, delikatnie wschodnioazjatyckie oczy i nadąsaną minę. Prezentuje gotycki ideał urody: pociągłe rysy twarzy, wąskie ramiona, ciasno upięte włosy i niemal nienaturalnie długie czoło stworzone przez ciasno ściągnięte do tyłu i wyskubane na czubku głowy włosy. Ubrana jest w drogocenne szaty i biżuterię oraz zdaje się być nadzwyczaj elegancka. Spogląda z obrazu z ukosa, w samoświadomy, penetrujący sposób, przez niektórych historyków sztuki opisany jako zniechęcający. Jej nakrycie głowy jest rodzajem ściętego lub a'la ul henninu modnego wówczas na burgundzkim dworze. Christus namalował dziewczynę jako arystokratkę, dumną, wyrafinowaną i wytwornie ubraną.

Wspomóż nas datkiem abyśmy mogli wydać nową wersję DailyArt już na jesieni: