Sroka

Sroka jest uważana za jeden z najlepszych obrazów Monet'a pośród około 140 innych zimowych pejzaży. Dzieło powstało podczas zimy 1868/1869 roku nieopodal  Étretat w Normandii. Patron Monet'a, Louis Joachim Gaudibert, pomógł artyście w znalezieniu domu dla partnerki artysty, Camille Doncieux, i ich nowonarodzonego synka, co umożliwiło malarzowi względny komfort i ciepło rodzinnego gniazdka.

Pomiędzy 1867 i 1893 r. Monet i jego koledzy po fachu impresjoniści Alfred Sisley i Camille Pissarro namalowali setki krajobrazów stosując efekt naturalnego śniegu (effet de neige). Podobną technikę, lecz gorszej jakości zastosowali następnie  Pierre-Auguste Renoir, Gustave Caillebotte oraz Paul Gauguin. Historycy sztuki uważają, że seria surowych zim we Francji w tamtych latach przyczyniła się do wzrostu liczby zimowych krajobrazów wytwarzanych przez impresjonistów.

Obraz przedstawia jeden z pierwszych przykładów użycia kolorowych cieni Monet'a, które zostały następnie związane z ruchem impresjonistycznym. To innowacyjne zastosowanie światła i koloru doprowadziło do jego odrzucenia przez Salon Paryski w 1869 roku.