Giovanni Boldini
Od 8 marca do 3 czerwca 2018 r. w Rijksmuseum trwa wielka wystawa High Society (Wyższe sfery), obejmująca cztery wieki przepychu wylewającego się z portretów stworzonych przez największych mistrzów malarstwa: Cranacha, Veronesego, Velázqueza, Reynoldsa, Gainsborougha, Sargenta, Muncha i Maneta. Więcej o tej wspaniałej wystawie przeczytasz tu. Jeśli jednak nie uda ci się wpaść w tym czasie do Amsterdamu, to mamy dla ciebie świetną wiadomość. W DailyArt pokazujemy kilka najlepszych prac z tej wystawy. Zobacz też inne obrazy z Wyższych sfer w naszym archiwum. :-)
Nikt tak dobrze nie uosabia skandalicznej ekstrawagancji i osobliwego szaleństwa La Belle Époque jak ekscentryczna markiza Luisa Casati. Miała 183 cm wzrostu i była niewiarygodnie chuda. Nie można było przejść obojętnie wobec bladości jej ciała, ciężkiego makijażu oczu i włosów pofarbowanych na ognistą czerwień lub szmaragdową zieleń. Była patronką projektantów mody, takich jak Mariano Fortuny (1871–1949) i Paul Poiret (1879–1944). Nosiła najbardziej dziwaczne stroje - sukienkę z żarówek podłączonych do generatora prądu albo z białych pawich piór wyrwanych ptakom z jej prywatnej menażerii. Żywe węże służyły jej jako biżuteria, a po Wenecji, gdzie mieszkała w Palazzo Venier dei Leoni (obecnie dom kolekcji Peggy Guggenheim), paradowała z parą gepardów na smyczy. Podczas wielu legendarnych imprez, które organizowała w Wenecji, na wyspie Capri i w Pałacu du R.ve na obrzeżach Paryża (dawna rezydencja Roberta de Montesquiou), szampan płynął strumieniami i nie brakowało na nich kokainy i opium. Gośćmi była ścisła elita i prawdziwa awangarda, m.in. cesarz Wilhelm II (1859–1941), twórca Ballets Russes Siergiej Pawłowicz Diagilew (1872–1929), futurystyczny malarz Alberto Martini (1876–1954) i powieściopisarz Michel Georges-Michel (1883–1985), w którego dziełach można znaleźć kilka postaci inspirowanych markizą. Zważywszy na jej ambicje, by być ‘żywym dziełem sztuki’ nie dziwi fakt, że pozowała do około dwustu portretów, popiersia z brązu autorstwa Jacoba Epsteina (1880–1959) i fotografii Man Raya (1890–1976). W 1932 r. Casati wyczerpała do cna rodzinną fortunę, a wszystkie jej długi sięgnęły dziesiątek milionów. Jej posiadłości zostały zlicytowane, a ona sama spędziła resztę swojego życia pijąc gin i tańcząc w jednopokojowym mieszkaniu nieopodal domu towarowego Harrods w Londynie.
Z pojemników na śmieci wygrzebywała skrawki tkanin, by używać ich jako modnych dodatków, a zamiast kredki do oczu używała czarnej pasty do butów. Jej życie stało się tematem sztuki teatralnej La Contessa (Hrabina) z 1965 r., w której zagrała Vivien Leigh oraz filmu A Matter of Time (Kwestia czasu) z 1976 r. z Ingrid Bergman. W ciągu ostatnich kilku dekad wielcy projektanci mody - John Galliano, Alexander McQueen, Karl Lagerfeld i wielu innych - tworzyli kolekcje inspirowane jej życiem.
Do zobaczenia jutro :-)