Amrita Sher-Gil była wybitną węgiersko-indyjską malarką. Została nazwana „jedną z największych awangardowych artystek z początków XX w." i „pionierką" współczesnej sztuki indyjskiej. Jako że od najmłodszych lat ciągnęło ją do malarstwa, Sher-Gil zaczęła otrzymywać formalne lekcje sztuki w wieku 8 lat.
Obraz ten musiał powstać ok. 1930 roku, gdy Amrita Sher-Gil była jeszcze uczennicą Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych w Paryżu. W 1930 roku Sher-Gil namalowała portret swojego przyjaciela, notabene studiującego wraz z nią, Borisa Tazlilsky'ego. Jego nazwisko było różnie zapisywane przez poszczególnych badaczy, ale całkiem możliwe, że pani Tachlitzky była spokrewniona z Borisem. W tej wczesnej fazie swojej twórczości Sher-Gil przyjęła pewien realizm w przedstawieniu wizerunku kobiety, była podekscytowana posługiwaniem się farbą i nakładaniem pigmentu na powierzchnię.
P.S. Amrita Sher-Gil jest nazywana czasem indyjską Fridą Kahlo, tutaj możecie sprawdzić dlaczego!