W południe

Malarze ze Skagen (jeśli o nich nie słyszeliście, sprawdźcie nasze archiwum!), w tym Anna Ancher, są często wiązani z naturalizmem, który miał na celu jak najdokładniejsze przedstawienie świata. Ale jeśli zgłębimy się w sposób, w jaki artystka tworzy swoje dzieła, odkrywamy jak upraszcza i przycina podmioty, które obrazuje. Być może jej twórczość mimo wszystko nie jest tak naturalistyczna i wierna życiu?

Jej inspiracja do upraszczania sztuki przyszła z wielu miejsc. Podczas sześciomiesięcznego pobytu w Paryżu w 1889 roku, aby wziąć udział w tamtejszej wystawie światowej Anna Ancher uczyła się u znanego francuskiego malarza, Puvisa de Chavannes'a. Znany był z przycinania swoich obrazów i podkreślania ich monumentalnych aspektów. W tym samym czasie przez całą Europę przetoczyła się fala zainteresowania sztuką japońską, w czym ważną rolę odegrał dawny nauczyciel i przyjaciel Anny Ancher, Karl Madsen. Opublikował on książkę o malarstwie japońskim w 1885 roku i zadbał o to, żeby duńscy artyści zaznajomili się z wyjątkowymi cechami japońskiej sztuki, wliczając w to wyraźnie wykadrowane podmioty i porzucenie zachodniej perspektywy.

Anna Ancher, obdarzona tą inspiracją, wypracowała swój własny styl malarski. Często wielokrotnie wracała do tego samego podmiotu, a powtarzanie jednego motywu pozwoliło jej na eksperymentowanie z różnymi rozwiązaniami. Badała, na ile może uprościć tło czy jak pusta może być przestrzeń obrazu. Malarstwo jest w tym procesie tak zredukowane, że coraz bardziej oddala się od bycia wiernym przedstawieniem świata, stając się zamiast tego bardziej abstrakcyjnym studium na kawałku płótna.

Obraz ten możecie zobaczyć dzięki Statens Museum for Kunst, gdzie aż do 24 maja czynna jest największa w historii wystawa retrospektywna duńskiej malarki Anny Ancher.

P.S. Możecie także dowiedzieć się więcej o niektórych Malarzach ze Skagen tutaj!

P.S.S. Tutaj znajdziesz 15 książek o sztuce, które możesz przeczytać podczas kwarantanny!