Ludzie nad błękitnym jeziorem

Pochodzący z Nadrenii August Macke był istotnym arbitrem pomiędzy francuskim malarstwem i niemieckim modernizmem. Należał do grupy zwanej „der Blaue Reiter” (niem. Błękitny jeździec), jednak wypracował własny wizualny język. Łatwo to dostrzec, stojąc przed obrazem Ludzie nad błękitnym jeziorem.

Mężczyzna, kobieta i dziewczynka przechadzają się nad jeziorem. Pod względem motywów obraz wpisuje się w tradycję malarstwa rodzajowego, zwłaszcza niedzielnych obrazów Georgesa Seurata. Pomimo swobody i palety kolorów, wyraźnie da się rozpoznać jesienną barwę liści. Idylla spaceru sugeruje niedzielę, prawie jakby wszystko działo się w raju. W charakterystyczny sposób, Macke koncentruje się na wypoczynku i joie de vivre. Chociaż duże, jednakowej wielkości plamy kolorów odbierają obrazowi wrażenie głębi, wciąż można odnieść wrażenie, że spacerowicze przemieszczają się w przestrzeni. Artysta zdecydował się na kubistyczne podejście, ujmując całość w proste formy. Zestawione ze sobą chłodne i ciepłe kolory różnych efektów przestrzennych i form nadają obrazowi dynamiki, choć całość zachowuje swoją dwuwymiarową jedność. Nawet jeśli motyw jest raczej uniwersalny, obraz odzwierciedla sytuację życiową artysty podczas wypoczynku nad jeziorem Thun, gdzie zatrzymał się między wrześniem 1913 roku a wiosną 1914 roku. W tym okresie, szczególnie szczęśliwym dla Mackego i jego żony, artysta stworzył Ludzi nad błękitnym jeziorem. Rok później, Macke, wówczas 27-letni, zginął na polu walki w Szampanii.

Dzisiejsze dzieło prezentujemy dzięki  Staatliche Kunsthalle Karlsruhe <3

P.S. Niemiecki ekspresjonizm, rewolucyjny ruch w sztuce, wykorzystujący współczesne formy ekspresji, został później zakazany przez NSDAP jako ruch „zdegenerowany”. Istnieje jednak XVI-wieczny artysta, nazywany „dziadkiem ekspresjonizmu”. Potraficie zgadnąć kto to? Tu możecie o nim przeczytać.