Abbott Handerson Thayer
Abbott Thayer był amerykańskim artystą, przyrodnikiem i nauczycielem. W swojej twórczości skupiał się na portretach, przedstawieniach postaci, zwierzętach i pejzażach, przez co cieszył się za życia znacznym uznaniem, a jego obrazy trafiały do najznamienitszych amerykańskich kolekcji.
W pewnym okresie malowanie scenerii wokół jego domu w Dublinie w stanie New Hampshire służyło Thayerowi jako terapeutyczny przerywnik, zwłaszcza gdy w swoich pracach figuratywnych napotykał niedające się obejść wyzwania. Artysta żywił głęboki szacunek wobec krajobrazów New Hampshire, szczególnie okolic góry Monadnock, które uwiecznił na licznych obrazach. Inspirując się swoim ulubionym filozofem, Ralphem Waldo Emersonem, Thayer zmienił studia krajobrazów w próby odnalezienia ukrytych w nich prawd moralnych. Podejście to artysta stosował również w swoich alegorycznych wizerunkach.
Prezentowany dziś obraz powstał w roku, w którym rodzina Thayerów po raz pierwszy postanowiła pozostać w Dublinie również przez zimę. Sam Thayer wyraźnie upodobał sobie wszechobecną warstwę śniegu, ponieważ większość jego obrazów z tego okresu przedstawia sceny zimowe. Poprzez kolejne dzieła konsekwentnie pokazywał, w jaki sposób blady turkus zimowego nieba rzuca na śnieg niebieskie cienie, co miało kluczowe znaczenie w jego teorii na temat barw ochronnych sójek błękitnych.
P.S. Jeżeli lubicie zimowe pejzaże, z pewnością pokochacie niemal abstrakcyjną Głęboką zimę autorstwa Cuna Amieta!