Claude Monet
Przenieśmy się nad spokojne morskie wody przy francuskim wybrzeżu.
Obserwujemy tu piękny zachód słońca z 1882 roku, widziany z Pourville, rozświetlający niebo nad kanałem La Manche odcieniami różu i fioletu. To jednocześnie wspaniały przykład podejścia Moneta do sztuki. Utrwalając dokładnie moment, w którym słońce chowa się za horyzontem, Monet mistrzowsko uchwycił mgliste odcienie nieba odbijające się w morzu. Artysta uwielbiał takie chwile. Był do głębi zafascynowany zmiennością światła i kolorów.
Podczas pobytu w Pourville Monet zwierzył się swojej partnerce, Alice Hoschedé, ze swojej słabości do pocztówkowych widoków, żałując jednocześnie, że tak późno odkrył miejsce, w którym morze było na wyciągnięcie ręki („nie mógłbym być bliżej morza... żałuję jedynie, że nie trafiłem tam wcześniej”). Ten obraz wciąga widza w samo serce sceny, spokojnego, pełnego kolorów pejzażu, w którym nie widać obecności ludzi, można natomiast podziwiać bezmiary Oceanu Atlantyckiego. Wybrzeże Normandii i Pourville zajmowały szczególne miejsce w sercu Moneta, który czerpał tam inspirację z nieskażonych działalnością człowieka widoków morza i nieba. Prostota i surowe piękno natury prowokowały artystę do odkrywania nowych sposobów przedstawiania przestrzeni i relacji pomiędzy żywiołami, dzięki czemu miał swój charakterystyczny, innowacyjny wkład w ten gatunek malarstwa.
Takie obrazy są wspaniałym przykładem sposobu, w jaki sztuka koi nasze nerwy i pozwala nam osiągnąć spokój ducha.
P.S. Kocham Moneta! Jeśli Wy również jesteście jego wielbicielami i chcielibyście dowiedzieć się czegoś więcej o jego życiu i twórczości, poznajcie nasz internetowy mega kurs impresjonizmu. :) Muszę Was jednak ostrzec... kurs jest obszerny i pełen opowieści (oraz ploteczek) z historii sztuki.
P.P.S. A tutaj możecie odkrywać sztukę Moneta poprzez 10 obrazów, dzięki czemu zyskacie najlepszy ogląd na tematy, które najczęściej przedstawiał!