Gustave Moreau
Geçen Çarşamba meraklı bir bakış açısı bıraktığımız sanat üzerine düşüncelerde:
Sanat kendi kendini açıklayabilir mi, iyice anlaşılıp algılanmak, manevi bir değer, bir mesaj taşıması için dışardan gelen ihtiyaçlar olmadan tek başına yeterli mi, kendi yağında kavrulabilir mi? Eser ne verirse versin, ne mesaj taşırsa taşısın bu özgür sanat olacak, 19. yy'ın başlarında bir populerleşen ''l'art pour l'art'' - Sanat sanat içindir gibi bir ifade doğdu. Bu ifade bildirisi Theophile Gautier ile bağdaştırılır, bununla birlikte yaygın düşünceler Avrupa'nın bohem çevresi bu kendi kendine yeterlilik ülküsü özgür ruhlu ilkenin asıl fikri geç romantikler tarafından özellikle ayrıntılı hazırlanmış, Poe ve bir çevirmen ve romantik yazarların büyük bir hayranı Baudealaire gibi. Bu ölçüde, sanayi devrimi ve modern kent hayatıyla ortaya çıkan ahlaki kriz, tema ne olursa olsun ahlaki tarafsızlık ve önyargı eksikliğini buldu, en geniş tarzda - Artık sanat kendi gerekçeleriyle ve yıkıcı kültürüyle uğraşabilir. Bu edebi paradigma yakında resmi etkiler, ve James McNeill Whistler (Geçen Çarşamba gününün sanatçısı) için fazla uzun sürmez ve tekrarlar ki: ''Sanat hikaye ve palavralardan bağımsız olmalıdır - kendi kendine yetebilmelidir, bağımsız olmalıdır.'' ve hatta sanatı savunmak için bile ''bağlanma, acıma, aşk, vatanseverlil gibi tamamen yabancı duygular karıştırılmadan sanatsal göze veya kulağa hitap etmelidir.'' Oscar Wilde, başlangıçta bir arkadaş fakat daha sonra Whistle'ın bir rakibi olarak genellikle bu göze hitab eden ve çökmekte olan hareketin yücelticisi olarak görülüyor, ayrıca şunu da belirtiyor ki '' Sanat kendinden başka birşeyi ifade etmez.'' Bu bakış açısı sanatı kendi diyarından soyutlar. Wilde şu şekilde açıklar - ''ahlaki veya ahlaksız kitap yoktur. Kitaplar iyi veya kötü yazılmıştır. Bu kadar basit.'' - Eğer ''Kitap'' ifadesine bütün sanatı kavramak için daha geniş kapsamlı bakarsak, bu sözlere katılır mısınız? Artur Deus Dionisio