Leonardo da Vinci
(Bugün'ün Sanat Üzerine Düşünceler Çarşamba'sı olması sebebiyle) bizlere katkıda bulunan sevgili Portekizli Artur'a kulak vermeden önce; çığ gibi gelen doğum günü kutlamaları ve bağışlar için hepinize teşekkür etmek isterim. TEŞEKKÜRLER ve mutlu tatiller :) -Zuzanna
Günlük hayatın örtüsü altında; kimliğimizin dayandığı temel düşünceler, anahtar fikirler ve kök kavramlardan oluşan bir dünya gizlidir. Burası daha da detaylı izlenimleri sürdüren ideal, mihenk taşı kavramların alemidir. Rönesans'ın parlak sanatçıları ve filozofları için yaratılış, bu görünmez bağları ortaya çıkarmak içindi; böylece eserleri idealize ediliyor, mükemmel bir uyum ve titiz bir kompozisyon yaratıyordu; her şey "gerçekten daha fazlasını ortaya çıkaracak" şekilde ayarlanıyordu - bu Platon'un kendi alemimizin ortaya çıktığı bir mükemmellik aleminin, üstün gerçekliğin varlığını savunan antik düşüncesinden esinlenilmiştir. Rönesans'ı düşündüğümüzde aklımıza gelen ilk isim da Vinci'dir, dehası ile hümanistik sembolü somutlaştırmıştır.
Eserlerinde bu "keşif" yer almaktadır; renk ve biçimin dengesi, kompozisyonun geometrisi (Madonna, solda Vaftizci John ve sağda Cebrail ve İsa'dan oluşan sembolik Piramid'i görebiliyor musunuz?), hareketlerin ve düzenlemelerin amlamı... her şey yüce bir gerçeği ortaya çıkarmak için ayarlanmış birer unsur. Yaklaşık altı yüzyıl geçti, felsefe ve bilim büyük oranda değişti; fakat yine de hala etrafımız semboller ile çevrili. Anlamı sürdürmek için "gerçek üstü" kavramları ve ritüelleri detaylandırmaya devam ediyoruz. Ve bu metaforun ne kadar gerçek olduğuna inandığınızdan bağımsız olarak; yılın bu zamanı sembolizm aracılığıyla iyilik, sevgi, aile, namus ve dayanışma ilkelerini hatırlamak gerek: Lütfen Noel'in yalnızca bir tüketim dönemi haline gelmesine izin vermeyin - çünkü biz ideallerden oluşuyoruz, bunun temsil ettiği ideal için bir duruş sergilemek gerek.