Ayrılık

1890'ların ortalarında Munch, tekrar tekrar aynı görüntülerin farklı versiyonlarını kullandı - denizin üzerinde bir ışık sütunu, sahilde sarışın bir kız, kırmızılar içinde tutkulu bir kadın, siyah giyinmiş yaşlı bir kadın, mutsuz adam, vs. - farklı insan durumlarını ve ilişkilerini sembolize etmek için onlarla oynadı. Ayrılık'ta, bir adamın sevdiği kişinin ölümünden duyduğu kederi resmediyor - Öpücük tablosunda başlayan hikayenin sonu. Diğer eserlerinde olduğu gibi, tablo iki bileşenden oluşuyor: ön plandaki nesnede, kahraman buradaki gibi önden ve aktif veya profilden ve düşünceli, ve arka plandaki özne ise nesnenin hayalinde geçmişin bir görüntüsü. Aşk acısı çeken adam ileriye, geleceğe doğru hareket edecekmiş gibi görünüyor, ancak kızıl renkli, muhtemelen aşk ve ölüm sembolizmi ile adamkökü olarak resmedilmiş bir bitki tarafından yolu kesilmiş. Şimdiki zamanda hapsolmuş gibi görünüyor. Dahası, kızın uzun saçları adamın dünyasına süzülüyor ve kafasını okşuyor, onu görüntüsüne bağlıyor ve anılarından kaçmasına izin vermiyor. Doğrusal birleşme vasıtasıyla, kızın süzülen kıvrımları; kıyı şeridinin düz, art nouveau motifinin içinde asimile oluyor ve geçmişin birleşmiş ve dişileştirilmiş bir görüntüsünü oluşturuyor. Diğer tarafta, siyah silüeti ve ayrıntılı konturları ile erkek figürü, kanlı bitki ile birleşerek daha çok parçalı bir motif oluşturuyor.