Huzur: Sir David Wilkie'nin Bedeninin Denizde Gömülmesi

Turner, onu büyük bir sanatçı yapan birçok özelliğinin arasında, tasvir etmeyi seçtiği sahnenin onda bıraktığı izlenimi izleyicinin zihninde yeniden canlandırma konusunda büyük bir güce sahipti. Eserleri üzerindeki hararetli tartışmalarının çoğu bu durumdan kaynaklanıyordı. Kullandığı renklerin doğaya aykırı olduğu için itiraz edilmiş, ancak detaylı incelemeler sonucunda doğal renk tonlarıyla mümkün olduğu kadar uyuştukları tespit edilmişti. Renk ve biçim özel bir şekilde onun ilgisini çekiyordu, ve onları gördüğü gibi resmediyordu, tıpkı bir şairin ona ilham veren gerçekleri kayıt edişi gibi. Öylesine bakıldığında, kolaya kaçan eleştirmenler onun yorumuyla aynı fikirde olmayabilir; fakat dikkatli bir çalışma Turner'ın anlayışının derinliklerini ortaya çıkarır, ve böylece eleştirmen eleştiriyi öğrenmeye çevirir ve bir öğrenciye dönüşür. Renkleri ustaca kullanan bir sanatçı olarak; deniz, gökyüzü ve atmosferin güzelliklerini tuvale aktarmak söz konusu olduğunda yanına yaklaşabilen yoktu. Tonlarının zenginliğinde, ustaca işlenen ışık ve gölge kontrastlarında gösterdiği ustalık eserlerinde daha güçlü bir etki sağlıyordu. Özellikle gökyüzü tasviri ve resmettiği mesafenin etkisi, eserlerine güçlü bir kişilik katıyordu. Bu eserde bu özellikler iyi bir şekilde sergileniyor. Yelkenlerin cenaze siyahı, "yanlış bir duygu" olarak kınanmasına rağmen, keder hissini güçlü bir şekilde aktarıyor, ince renklendirmelerle iyice vurgulanan bu his, güçlü kontrastları sayesinde daha da çarpıcı bir hal alıyor. Bu sahne, Cebelitarık açıklarında denizde aniden vefat eden Sir David Wilkie'nin defnedilmesini tasvir ediyor. Bu resim, Turner'ın naaşı bir fener ışığıyla derinliklere indirilen arkadaşının anısına bir saygı duruşu.