Saçını Tarayan Kadın

Władysław Ślewiński, Polonya sanat tarihinde Art Nouveau'nün öncülerinden biri olarak kabul edilir. 1888'de sanat eğitimi için Paris'e yaptığı seyahat ile, Polonyalı sanatçılar arasında hakim olan Münih hegemonyasını yıkmış oldu. Ślewiński'nin kariyerindeki dönüm noktası, Paul Gauguin ile tanışması ve dost olması ile, sentetizmi destekleyen Fransız grup Pont Aven ile olan ilişkileriydi. Gaugin'in çevresinin eserlerinden ilham alan Władysław Ślewiński, parçalı çerçevelerin ve dalgalı kontur çizgilerinin kullanımıyla sentetizme benzeyen basitleştirilmiş formlara dayalı kendi stilini geliştirmişti; ayrıca doğallığı temsil etmeye ve gerçeği aramaya odaklanan gereksiz anlatımı da reddetmişti. Onun sakin, düşünceli ve derinden yansıtıcı sanatı, yüksek sanat kültürünün ifadesi oldu. Portreler, otoportreler, natürmort ve Brittany kıyısının sert tabiatına olan hayranlığını yansıtan manzaralar resmetti. Saçını Tarayan Kadın, Ślewiński'nin en muhteşem eserlerinden biri. Kompozisyon Art Nouveau formu ile Genç Polonya duygusallığını birleştiriyor. Ślewiński Rus bir ressam olan eşi Eugenia Szewcow'u sıcak, neredeyse mahrem bir sahnede resmediyor - kollarından düşen bir gömleğin içinde koltukta oturmuş; uzun, kızıl saçlarını tarıyor. Arkadan görünüyor ve sadece yatağın yanındaki küçük bir ayna yüzünün bir parçasını ve izleyiciye bakan bir gözünü gösteriyor. Ślewiński, Gauguin'in çevresinden edindiği sentetizmi, formu ve içeriği basitleştirerek yorumlamıştı: alakasız detayların çıkarılması ve saçın kızıl kahve rengi, modelin beyaz ve altın rengi teni ve koltuğun koyu yeşil kumaşı tarafından domine edilen renk paletinin ustalıkla uyumlu hale getirilmesi. Sanatçının ortaya çıkardığı bir başka önemli unsur da; modelin sırtını, saçını ve elini çevreleyen çarpıcı, yumuşak, hatta Art Nouveau kontur çizgisiydi.