Derin Kırmızıda Siyah

Derin Kırmızıda Siyah, 1957 Mark Rothko eserlerinin karakteristik formatını takip ediyor: üst üste gelmiş renkli dikdörtgenler, tuvalin sınırları içerisinde süzülüyormuş gibi görünüyor. Tuvali birçok ince pigment katmanıyla lekeleyerek ve alanların kesiştiği kenarlara özel bir ilgi göstererek, sanki resimden ışık yayılıyormuş gibi bir efekt yakalıyor. Bu teknik Rothko'nun metafizik amaçlarına uygundu: resmi tamamen spiritüel alemlere açılan bir kapı gibi sunarak onu müzik kadar tinsel ve anımsatıcı bir hale getiriyor ve insan duygularının en temel ve ham formlarını iletiyor. Rothko Aeschylus'un trajedilerini ve Nietzsche'nin trajedinin kökeni fikrini seviyordu, ve resim eylemi hayatına yüksek drama kattığı için, insanların eserlerini, siyah tabloları dahil olmak üzere, dramatik olarak görmelerinde ısrar ediyordu. Ve tabii ki bazıları dramatik olabiliyordu, amiyane tabirle "heyecan verici" bir şekilde. Elbette kendinizi Rothko'nun işlerine açmanız gerekiyor. Onun eserleri her şey olabilir, aşikar olmak hariç.