Tuvalet

Nü bir çalışma yapmak için bir kadını tuvalette resmetme bahanesi 20. yüzyılda halen oldukça yaygındı. Degas`nın pastel çalışmalarında kendisinden önce yaptığı gibi Bonnard da, kendisinin ortağı ve tek modeli olan ve burada -aynadaki yansıma sayesinde- hem önden hem de arkadan gösterilmiş olan Marthe tarafından canlandırılmış olan modern Suzanne`ını banyoda şaşırmış bir halde betimlemek için sofistike bir anlatı seçti. Bu aksesuar, ressamın, dörtte üçü sergilenmiş ve ayna tarafından dikey olarak yarıya kesilmiş olan vücudun iskeletiyle oynayabilmesine izin verdi. Mekansal referansın eksikliğini vurgulamak için renkli yüzeyleri arttırdı: duvar kağıdı ile kaplanmış duvarlar, kapılar, boşluklar. İzleyicinin gözü bu nedenle, sınırları, ortasında çıplak bir kadın bulunan yansımaların ve parçalı paravanların oyunuyla genişletilmiş olan dar klostrofobik dünyada takılı kalıyor. Dekorun ve -üzerinde resmin bulunduğu tek başına duran masa gibi- kesik ya da çarpık elementlerin varlığının önemi, anlatıyı Bonnard`ın kariyerindeki bu dönemin dekoratif soyutlama karakteristiğine itiyor. Yılın büyük bir kısmını, Fransız Rivierası`nda bulunan Le Cannet`daki evinde, şekillere bulaşan inci gibi renk yamalarını kullanarak Güney Fransa`nın ışığını yakalamaya çalışarak geçirdi. Fotoğrafik gerçekçilikten uzak, ışığı üzerine tam alan bu nü, güzellik, duygusallık ve bütünlük ile ışıyor. Fakat, 1914 ve 1921 yılları arasında sanatçı tarafından yeniden düzenlenmiş olan resim, bir kuşku ve ruhsal arayış döneminde yapıldı: Paris`teki Kübist dalganın ardından Bonnard, resim sanatının temel ilkelerine geri dönmek ve rengin duygusal boyutunu unutmadan çizime, hacmin ve ağırlığın ifadesine ve biçimlerin dengesine konsantre olmak istedi.